„Wariacje Goldbergowskie“ powstały ok. 1741 roku na zamówienie hrabiego Hermanna Carla von Keyserlinga, ambasadora rosyjskiego w Dreźnie z myślą o niezwykle utalentowanym klawesyniście rodem z Gdańska – Johannie Gottliebie Goldbergu. To właśnie od tego wybitnego wirtuoza, ucznia Bacha, utwór wziął nazwę. Według biografii kompozytora wariacje miały służyć jako „lekarstwo“ na bezsenność hrabiego, który lubił nocą słuchać gry Goldberga. To także najprawdopodobniej utwór, za który Bach dostał największe wynagrodzenie – złoty kubek wypełniony stu luidorami. „Wariacje Goldbergowskie“ to niezwykła kompozycja, której podstawą jest bogato ornamentowana aria, zaczerpnięta z bachowskich „Klavierbüchlein für Anna Magdalena Bach“. Słynna melodia została przetworzona w 30 numerowanych wariacjach z użyciem najwyższego kompozytorskiego kunsztu, najtrudniejszych technik i form muzycznych.
Dzieło Bacha od lat fascynuje zarówno wykonawców, jak i publiczność. Jego największych fortepianowych dokonali tacy mistrzowie, jak Murray Perahia czy Glenn Gould, który ponad pół wieku temu tym właśnie utworem podbił cały świat. Najdoskonalszych klawesynowych interpretacji „Wariacji Goldbergowskich“ dokonali Wanda Landowska, Ton Koopman, Gustav Leonardt i właśnie Pierre Hantaï. Dla francuskiego klawesynisty to dzieło życia, do którego wielokrotnie powraca za każdym razem dając niepowtarzalną interpretację.
Pierre Hantaï to niezwykle silna i oryginalna osobowość muzyczna. Laureat wielu międzynarodowych konkursów, wychowanek Gustava Leonardta, były solista legendarnego zespołu La Petite Bande Sigiswalda Kuijkena. To również ulubiony klawesynista największych pionierów barokowego wykonawstwa historycznego – Philippe’a Herreweghe, Jordiego Savalla, Marka Minkowskiego i najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych, m.in. w Saintes, Utrechcie i La Roqued’ Anthéron, Palais des Beaux-Arts w Brukseli, Concertgebouw w Amsterdamie, Théâtre du Châtelet czy Cité de la Musique w Paryżu. Jest światowej sławy specjalistą w zakresie twórczości J.S. Bacha i D. Scarlattiego. Nagrał wiele płyt poświęconych muzyce tych kompozytorów, a kluczowe w karierze „Wariacje Goldbergowskie“ dwukrotnie – w 1992 roku dla wytwórni Opus 111 i w roku 2003 dla Naïve. Do dziś krytycy spierają się, które z tych nagrań jest doskonalsze.
Pierre Hantaï to muzyk żywiołowy, nieprzewidywalny, niepowtarzalny i takie są jego wykonania. Jakie „Wariacje Goldbergowskie“ usłyszymy na Festiwalu Actus Humanus? Przekonamy się 17 grudnia o godz. 20. podczas wyjątkowego recitalu artysty na Dworze Artusa w Gdańsku.
FOT. Philippe Matsas.
