Wynalazek, na który zabrakło pomysłu
Kiedy w 1951 r. Börge Madsen złożył wniosek o patent na plastikowy zamek błyskawiczny, nie mógł wiedzieć, że jego pomysł zrewolucjonizuje świat opakowań. Choć pierwotny projekt różnił się oczywiście od tego, co znamy i używamy obecnie, bazował na dwóch „zazębiających się” częściach przypominających nieco współczesny zamek błyskawiczny z zakładką, z tą różnicą, że nie miał ząbków i był wykonany z tworzywa sztucznego. Na tym jednak skończyła się kreatywność Madsena. Nie mając pomysłu na praktyczne wykorzystanie zamka, jeszcze w tym samym roku sprzedał swój patent firmie Flexigrip.
Małe kroki rewolucji przemysłowej
Jednym z pierwszych zastosowań wynalazku Madsena było jego użycie w segregatorach z luźnymi kartkami i w płaskich teczkach. Wysoki koszt produkcji plastikowych zamków typu „tab” mocno na początku ograniczał szeroką dystrybucję tego typu produktów. Właśnie wtedy Steven Ausnit – jeden z założycieli rodzinnej firmy Flexigrip – zaproponował nowe rozwiązanie polegające na zgrzewaniu plastikowych zamków na płasko, co pozwoliło na znaczące obniżenie kosztów produkcji i zastosowanie wynalazku między innymi w torebkach plastikowych.
W 1961 roku firma Flexigrip uzyskała prawa licencyjne do nowego procesu produkcyjnego „integralnego zamka błyskawicznego” i założyła spółkę o nazwie Minigrip, która wprowadziła na rynek znane dziś wszystkim plastikowe torebki. Minigrip, w początkowej fazie swojej działalności, skupiła się przede wszystkim na produktach przemysłowych, ale już w 1964 roku podpisała wyłączną umowę licencyjną z Dow Chemical Company na sprzedaż woreczków z zamkiem błyskawicznym w sklepach spożywczych i supermarketach. Znana wszystkim marka Ziploc® została wprowadzona na rynek i szeroko rozpowszechniona cztery lata później.
Dow Chemical ostatecznie sprzedał prawa do produktów Ziploc® firmie S.C. Johnson Company w 1997 roku. Z biegiem lat na rynek zaczęły też wchodzić inne marki konsumenckie, ale to właśnie torebki strunowe Ziploc® są najpopularniejsze.
Czym jest folia polietylenowa, z której produkuje się torebki strunowe?
Folia polietylenowa to niezwykle wytrzymałe i elastyczne tworzywo sztuczne. Materiał, który sprawdzi się w trudnych warunkach jest odporny na działanie soli, kwasów i zasad. To jednak nie wszystko. Woreczki strunowe produkowane z folii polietylenowej wykazują wysoką odporność na działanie niskich temperatur, a co za tym idzie można w nich z powodzeniem przechowywać żywność w lodówce i zamrażarce.
Folia polietylenowa o różnej gęstości znajduje liczne zastosowania w przemyśle, dlatego woreczki strunowe sprawdzą się jako zabezpieczenie towarów podczas transportu i magazynowania. Są mocne i wytrzymałe, a jednocześnie chronią zawartość przed wilgocią, kurzem i zabrudzeniami.
Choć trudno postrzegać woreczki strunowe jako opakowania ekologiczne, warto pamiętać o ich odpowiedniej segregacji. Folia polietylenowa może być bowiem wielokrotnie poddana recyklingowi, dzięki czemu ograniczona zostaje ilość odpadów opakowaniowych. Umieszczając zużyty woreczek w pojemniku na tworzywa sztuczne, należy wcześniej usunąć z niego suwak lub tzw. strunę.
Woreczki strunowe dziś - możliwe zastosowania
Wynalazek Madsena zaczynał skromnie, ale prawdziwego zwycięzcę poznaje przecież po tym, jak kończy. Jest praktycznie niemożliwe, aby wymienić wszystkie obecne zastosowania woreczków strunowych. Nie ulega wątpliwości, że te niepozorne plastikowe torebki z opatentowanym systemem zamknięcia zrewolucjonizowały branżę opakowań i nasze codzienne życie.
Woreczki strunowe produkuje się z polietylenu lub z folii etylenowej o niskiej gęstości (LDPE), o ile produkt końcowy spełnia wymogi i posiada atesty, dopuszczające go do pakowania żywności. Nie oznacza to jednak, że jedynym możliwym zastosowaniem torebek jest pakowanie produktów spożywczych.
Woreczki strunowe można z powodzeniem stosować do segregowania i przechowywania różnych przedmiotów, takich jak dokumenty, monety, banknoty, akcesoria pasmanteryjne, biżuteria i wiele innych. Ze względu na zróżnicowane potrzeby konsumentów, na rynku dostępne są torebki w wielu rozmiarach. Niektóre modele mają nadrukowane białe pola do opisu przedmiotów znajdujących się wewnątrz woreczka.
Na co zwrócić uwagę wybierając woreczki strunowe?
Ze względu na dużą dostępność woreczków strunowych na rynku, wybór odpowiedniego rozmiaru, grubości czy nawet sposobu zamykania może przysporzyć wiele trudności. Głównym kryterium selekcjonowania powinno być natomiast przeznaczenie opakowania i jego dopasowanie do zawartości. To właśnie rodzaj przedmiotów, które docelowo znajdą się w środku, determinuje rodzaj woreczka strunowego.
Grubość folii, z której produkowane są woreczki strunowe wyrażana jest w mikrometrach (μm). Ten parametr w przypadku torebek do przechowywania żywności powinien wynosić około 50 μm, natomiast standardowe worki strunowe przeznaczone do przechowywania żywności w zamrażarce mają minimum 100 μm grubości.
Strunowe torebki z folii polietylenowej to wynalazek, który niewątpliwie zrewolucjonizował przechowywanie produktów spożywczych. Trudno znaleźć osobę, która choć raz z nich nie korzystała. Tym bardziej zaskakujący jest fakt, że zwykła niewiara we własne siły, pozbawiła ich twórcę możliwości zyskania ogromnego majątku.
Artykuł powstał przy współpracy z firmą Neopak. https://www.opako.com.pl/torby/torebki-strunowe
Artykuł sponsorowany
