Dla Wima Wendersa "To nie jest kino, to nie architektura, to... chodzenie w filmie". Do północy czwartkowej nocy Grand Palais był pełen ludzi, którzy czasami stali, siedzieli lub leżeli na betonowej podłodze i odkrywali wystawę nazwaną (E)motion, gigantyczną instalację, która będzie wyświetlana co noc aż do 22 kwietnia.
Ta kreacja wizualna, opracowana za pomocą obrazów i dźwięków pochodzących z jego filmografii, nie jest dziełem sztuki wideo, proponuje odsłonę kina Wima Wendersa jako sztukę plastyczną, a nie dramatyczną.
Wszystko podlega tu edycji: powiększenia, szerokie ujęcia, te same obrazy wyświetlane obok siebie na gigantycznej strukturze nawy dzięki unikalnemu urządzeniu wykorzystującemu 12 projektorów, wyświetlających obrazy w ultra wysokiej rozdzielczości. Powtarzające się sekwencje, na przemian pejzaże i postacie z filmów "Paryż, Teksas", "The Million Dollar Hotel", "Buena Vista Social Club" czy choreografie Piny Bausch.
Doświadczenie jest niepokojące, praca emocji niesamowita, pisze "Vogue". Ogromna przestrzeń pod nawą nadaje obrazom nowy wymiar, szczególnie późnym wieczorem, kiedy jest mniej ludzi. Emocja tkwi także w pikselach obrazów, kolorach, intensywności spojrzenia Nastassji Kinski na ścianie o wysokości kilku metrów. Dźwięk rezonuje, kolory i twarze przewijają się na metalowych strukturach, które nie przeszkadzają w czytelności obrazów. Reżyser stworzył atmosferę, pełną ruchu i emocji, a instalacja oferuje hipnotyczny wgląd w jego prace.
Wim Wenders - niemiecki reżyser, scenarzysta i producent filmowy oraz fotografik. Z jego bogatej filmografii pamiętamy filmy: "Alicja w miastach" (1974), "Niebo nad Berlinem" (1987), "Paryż, Teksas" (1984), "Lisbon Story" (1994), "The Million Dollar Hotel" (2000) czy dokumentalny "Pina" (2011). W 1974 r. reżyser założył własne przedsiębiorstwo Wim Wenders Produktion. Wykłada gościnnie w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Hamburgu. (PAP Life)
fot.PAP/EPA
