Włoski symbol
„Espresso jest integralną częścią naszej tożsamości narodowej. Symbolem naszych relacji społecznych, który wyróżnia nas na tle innych. Filiżanka espresso reprezentuje dla wszystkich Włochów rytuał społeczny i kulturowy” – podkreślił Gian Marco Centinaio, podsekretarz stanu w resorcie rolnictwa i leśnictwa cytowany przez „The Guardian”. Dodał, że gorąco wierzy w to, że tym razem włoskie „czarne złoto” znajdzie się na liście. Mówiąc o tym, że espresso jest rytuałem społecznym, podkreślił, że ta kandydatura ma wymiar symboliczny, „jest sposobem na uczczenie interakcji społecznych, częściowo ograniczonych przez pandemię”.
Pierwsze podejście
Poprzednia próba wpisania espresso na listę UNESCO nie powiodła się nie dlatego, że ten czarny, aromatyczny napar nie zasługuje na takie miano, a dlatego, że złożono dwa niezależne wnioski. Jak relacjonował w zeszłym roku „Wall Street Journal” o nadanie tego statusu ubiegał się zarówno region Kampanii jak i Konsorcjum na rzecz Ochrony Tradycyjnej Włoskiej Kawy Espresso. Oba wnioski zostały odrzucone, zasugerowano jednak, aby zjednoczyć siły i następnym razem złożyć jeden wspólny wniosek. „Po miesiącach dyskusji udało nam się wypracować wspólny kompromis, choć na początku wydawało się to niemożliwe” – przyznał Francesco Emilio Borrelli, przewodniczący Komisji Rolnictwa Regionu Kampania.
Zatwierdzone jednogłośnie przez włoskie ministerstwo rolnictwa podanie zostało przekazane włoskiej Narodowej Komisji ds. UNESCO. O tym czy espresso finalnie trafi na listę niematerialnego dziedzictwa, zdecyduje Centrum Światowego Dziedzictwa w Paryżu. Wiele wskazuje na to, że włoska kawa dołączy do innego symbolu Włoch, którym tak chętnie się delektujemy, czyli pizzy neapolitańskiej.
Długa tradycja
Jednak niezależnie od tego, czy włoskie espresso stanie się oficjalnym symbolem włoskiego dziedzictwa, wciąż pozostanie oczywistym wyborem dla większości Włochów. Przynajmniej raz dziennie mieszkańcy słonecznej Italii wychylają filiżankę idealnie zaparzonego naparu wynalezionego w Turynie pod koniec XIX wieku. Napój ten jest tu na tyle popularny i ważny, że w 1998 roku powołano włoski Instytut Espresso, który czuwa nad popularyzacją i ochroną espresso.(PAP Life)
