Na ten moment miłośnicy twórczości Góreckiego długo musieli czekać. O prawykonaniu dzieła, poświęconego postaci pierwszego patrona Polski, św. Wojciecha, mówiono bowiem od lat. Henryk Mikołaj Górecki napisał je w 1997 roku dla upamiętnienia 1000. rocznicy męczeńskiej śmierci praskiego biskupa. Oratorium miało być wykonane podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Papieżowi Górecki zamierzał je również dedykować. Do publicznej prezentacji nigdy jednak nie doszło. Kompozytor zmarł w listopadzie 2010 roku pozostawiając bez odpowiedzi pytanie o premierę „Sanctus Adalbertus”.
- Nie trudno sobie wyobrazić, jak wielkie są oczekiwania melomanów względem tej kompozycji – podkreślał podczas wczorajszej konferencji prasowej Daniel Cichy, redaktor naczelny Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, tłumacząc jednocześnie, że ukończone oratorium odnalazł już po śmierci Góreckiego syn kompozytora - Mikołaj. Za zgodą rodziny światowa premiera wpisana została w program obchodów jubileuszu 70-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, stanowiąc jego kulminację. Wydarzenie to zresztą ma dla PWM charakter symboliczny, wszak to właśnie w tej krakowskiej oficynie Górecki wydawał pierwsze utwory i to z nią związany był przez całe swoje artystyczne życie.
Oratorium przywołuje pamięć doskonale znanych, wcześniejszych sakralnych dzieł kompozytora. Z monumentalnym aparatem wykonawczym - wielka orkiestra symfoniczna, olbrzymi zespół chóralny oraz para solistów, a jednocześnie z minimalizmem wykorzystywanych środków. Motoryczne powtórzenia chóralnych zawołań, połączone z narastającym powoli wolumenem brzmienia orkiestry potęgują napięcie. Kapitalnie partyturę tę odczytał maestro Jacek Kaspszyk, po mistrzowsku prowadząc Narodową Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia i połączone zespoły Chóru Polskiego Radia i Chóru Filharmonii Krakowskiej. W premierowym wykonaniu zabłysnęli także wspaniali polscy śpiewacy: sopranistka Wioletta Chodowicz i baryton Artur Ruciński. I choć kompozytor nie przewidział w swej partyturze dla solowych głosów zbyt wiele miejsca, ich krótkie, acz wymowne i pełne dramaturgii partie wzbudziły zachwyt.
W programie uroczystego koncertu znalazła się jeszcze jedna światowa premiera. Napisana specjalnie na jubileusz i PWM dedykowana „Fanfara” Pawła Mykietyna, kompozytora również od lat związanego z tym wydawnictwem. Krotochwilna kompozycja uroczyście rozpoczęła jubileuszowy wieczór, by po chwili przenieść zgromadzoną w Centrum Kongresowym ICE Kraków publiczność w zupełnie inny, muzyczny świat. Prowadzona przez Jacka Kaspszyka Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pięknie wykonała „Odwieczne pieśni” op. 10 Mieczysława Karłowicza. Utwór, który w programie tego niecodziennego koncertu nie znalazł się przecież przypadkowo. Wszak dzieła Karłowicza należą do serii „Arcydzieł Muzyki Polskiej XX wieku”, będącej jednym z najwyżej cenionych zbiorów wydawniczych PWM.
To jednak nie koniec uroczystych, muzycznych chwil, które miały miejsce podczas jubileuszowej gali. Z okazji 70-lecia PWM przyznane również zostały państwowe odznaczenia dla najbardziej zasłużonych pracowników krakowskiej oficyny, w tym byłych redaktorów naczelnych wydawnictwa, a także najstarszej żyjącej pracownicy PWM, zatrudnionej w 1945 roku przez jego twórcę i pierwszego dyrektora Tadeusza Ochlewskiego, a obchodzącej w tym roku 100. urodziny Heleny Dunicz-Niwińskiej.
W przesłanym na okoliczność Jubileuszu 70-lecia PWM liście Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzata Omilanowska obok serdecznych życzeń i wyrazów uznania dla wielkiego dorobku i niezwykłej misji, jaką realizuje PWM podkreśliła, że po wieloletnich staraniach wydawnictwo wkrótce przekształci się ze spółki skarbu państwa w instytucję kultury. Po siedemdziesięciu latach Polskie Wydawnictwo Muzyczne otwiera więc w swoich dziejach nową kartę.
Obchody jubileuszu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego odbywają się pod honorowym patronatem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
