W Krakowie odsłonięto popiersie Zbigniewa Herberta

W uroczystości uczestniczyła m.in. wdowa po artyście, Katarzyna Herbertowa.
Pomnik wykonany z brązu przez rzeźbiarza Wojciecha Sieka stanął
przy głównej alei parku, w sąsiedztwie popiersi innych słynnych
Polaków: księdza Jerzego Popiełuszki i marszałka Józefa Piłsudskiego.
Katarzyna Herbertowa powiedziała, że jest dla niej wielką
radością odsłonięcie pomnika męża w parku, będącym miejscem nie
tylko wypoczynku Krakowian, ale także zadumy nad historią i kulturą Polski.
"W parkowych alejach spotykamy popiersia Polaków zasłużonych dla
historii i literatury naszego kraju, wybitnych mężów stanu,
wielkich duchowych przywódców, poetów i pisarzy. Cieszę się
ogromnie, że teraz jest wśród nich popiersie jednego z
największych poetów XX wieku, Zbigniewa Herberta" - mówiła.
"Mając takie zaplecze ludzi zasłużonych i niezwykłych, ufam, że
prawdziwe wartości etyczne i artystyczne przetrwają tak, jak
wierzył w zwycięstwo potęgi smaku Zbigniew Herbert, tworząc pod
prąd w dobie kryzysu wartości" - dodała wdowa po poecie.
Prezes Towarzystwa Parku im. dr H. Jordana Kazimierz Cholewa
podkreślił, że pomnik Herberta stanął w największej w kraju
galerii rzeźby na otwartym powietrzu, jakim jest krakowski park.
Przez blisko 120 lat jego istnienia zgromadzono tam 35 popiersi
wybitnych Polaków. Przygotowanie pomnika Herberta kosztowało około
25 tys. zł. Ufundowało go Towarzystwo i Małopolski Urząd Wojewódzki.
Jak zapowiedział Cholewa, 11 listopada w parku odsłonięte
zostanie kolejne popiersie - pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.
Gotowe są też postumenty pod czekające na wizerunki następnych
dwóch bohaterów: gen. Augusta Fieldorfa Nila oraz gen. Władysława
Andersa. Ich odsłonięcie planowane jest na przyszły rok.
W krakowskim parku znajdują się popiersia sławnych i zasłużonych
Polaków. Najstarsze, przedstawiające m.in. Tadeusza Kościuszkę i
Henryka Jordana wykonane są z marmuru. Nowsze, ustawiane od końca
lat dziewięćdziesiątych ub. wieku, odlano już z brązu. Są to
wizerunki m.in. prymasa Stefana Wyszyńskiego, papieża Jana Pawła
II, Józefa Piłsudskiego, księdza Jerzego Popiełuszki, kardynała
Adama Sapiehy, Ignacego Paderewskiego oraz Marii Skłodowskiej-Curie.
Zbigniew Herbert (1924-1998) był wybitnym poetą, dramaturgiem i
eseistą. W 1943 r. rozpoczął studia na konspiracyjnych kursach
Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Był żołnierzem Armii
Krajowej. Po wojnie ukończył studia prawnicze i ekonomiczne w
Krakowskiej Akademii Handlowej i Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.
W 1956 roku wydał pierwszy tomik poetycki - "Struna światła", a
następnie: "Hermes, pies i gwiazda" (1957), "Studium przedmiotu"
(1961), "Napis" (1969), "Pan Cogito" (1974), "18 wierszy" (1983),
"Raport z oblężonego miasta" (1983), "Arkusz" (1984), "Elegia na
odejście" (Paryż 1990), "Rovigo" (1992), "Epilog burzy" (1998).
Poezja Herberta, podobnie jak i jego dramaty, ma charakter
filozoficzno-intelektualny. Częste są w niej odwołania do
przeszłości, w tym do kultury antyku i wątków mitologicznych. To
także nieustanne pytania o sens egzystencji w zderzeniu z
totalitaryzmem, przemocą, w obliczu śmierci czy w sytuacjach, gdy
mamy do czynienia z cynizmem historii. Język jego twórczości to
połączenie ironii z patosem, prostego słowa z rozbudowaną
metaforą