14.01.22 - Gala Noworoczna 2022
Wykonawcy:
Piotr Sułkowski – dyrygent
Ewa Płonka – sopran
Giorgi Sturua – tenor
NFM Filharmonia Wrocławska
Program:
F. Nowowiejski Legenda Bałtyku – uwertura
G. Puccini – scena V: Mario! Mario! Mario! … Son qui! z opery Tosca
P. Mascagni Intermezzo z opery Rycerskość wieśniacza
G. Puccini E Lucevan le stelle oraz Vissi d’arte – arie z opery Tosca
Czas: 33'
***
G. Verdi
Uwertura do opery Nabucco
Vieni t'affretta – aria z opery Makbet
Quando le sere al placido – aria z opery Luiza Miller
Marsz triumfalny oraz Pur ti riveggo, mia dolce Aida; Fuggiam gli ardori inospiti... La, tra foreste vergini – duety z opery Aida
Czas: 36'
Projekt realizowany w ramach obchodów stulecia odzyskania niepodległości oraz odbudowy polskiej państwowości
Pierwszy koncert w nowym roku to znakomita okazja do radosnego świętowania. Będzie to także sposobność do rozkoszowania się pięknem ludzkiego głosu, program bowiem wypełnią melodie z arii i duetów dziewiętnastowiecznych oper cieszących się niesłabnącą popularnością. NFM Filharmonię Wrocławską poprowadzi Piotr Sułkowski, zaś partie solowe wykonają międzynarodowej sławy sopranistka Ewa Płonka oraz wybitny gruziński tenor Giorgi Sturua.
Galę otworzy uwertura do rzadko obecnie wykonywanej opery Feliksa Nowowiejskiego Legenda Bałtyku op. 28. Skomponowane w 1924 roku dzieło opowiada o miłości Bogny i Domana, a libretto oparto na motywach legendy o Winecie, mieście zatopionym przez Bałtyk. Impulsem do powstania utworu było odzyskanie przez Polskę w 1919 dostępu do morza. Opera cieszyła się olbrzymią popularnością w okresie międzywojennym, a ze względu na wykorzystanie muzycznych motywów ludowych była nawet określana mianem ludowej.
Po tym „marynistycznym” utworze zabrzmią wybrane fragmenty z oper werystycznych, których bohaterami są zwyczajni ludzie. Na początku udamy się do Rzymu, gdzie poznamy losy miłości śpiewaczki Florii i malarza Mario Cavaradossiego. Historię włoskich kochanków przybliżą nam m.in. duet Mario! Mario! Mario! … Son qui!, w którym Floria Tosca omyłkowo posądza swojego lubego o schadzkę z inną kobietą, kiedy on pomagał w ucieczce z więzienia przyjacielowi, za co zostaje skazany przez prefekta rzymskiej policji, Scarpia, na śmierć. Po instrumentalnym intermezzo z najbardziej znanej opery Pietro Mascagniego Cavalleria rusticana, której akcja toczy się w społeczności sycylijskich chłopów, wysłuchamy wzruszającej arii Cavaradossiego. Malarz oczekuje w więzieniu świtu, który przyniesie wykonanie wyroku. Słowami E Lucevan le stelle (A gwiazdy błyszczą) opiewa piękno świata, gwiazd, zapachów z ogrodu i wspomina swą ukochaną. Tymczasem jego najdroższa decyduje się na oddanie swojej cnoty prefektowi Scarpio w zamian za życie malarza. W przejmującej arii Vissi d’arte (Żyłam dla sztuki) Tosca skarży się Bogu na ciężki los i wspomina ukochanego.
W drugiej części gali śpiewacy zaprezentują najpiękniejsze arie i duety autorstwa Giuseppe Verdiego. Po instrumentalnej uwerturze do opery Nabucco, opowiadającej o podboju Judei przez Nabuchodonozora, Ewa Płonka wykona arię Lady Makbet Vieni t'affretta z I aktu opery opartej na tragedii Szekspira. Następnie Giorgi Sturua w roli Rudolfa, śpiewając arię z Luizy Miller, zabierze nas do siedemnastowiecznego Tyrolu, z którego przy dźwiękach marsza triumfalnego z opery Aida udamy się w muzyczną podróż do czasów faraonów, aby posłuchać o tragicznej miłości wodza wojsk egipskich Radamesa i etiopskiej niewolnicy Aidy.
20.01.22 – New Year Philharmonix
Wykonawcy:
Philharmonix:
Daniel Ottensamer – klarnet
Noah Bendix-Balgley – skrzypce
Sebastian Gürtler – skrzypce
Thilo Fechner – altówka
Stephan Koncz – wiolonczela
Ödön Rácz – kontrabas
Christoph Traxler – fortepian
Program:
J. Strauss syn Uwertura do operetki Zemsta nietoperza
J. Brahms I Taniec węgierski g-moll WoO 1
S. Koncz Russian Overture, Swing on Beethoven
oraz inne utwory opracowane przez Philharmonix
Philharmonix
Zapraszamy na karnawałowy wieczór w NFM! W programie koncertu New Year with Philharmonix znalazły się zarówno dzieła kompozytorów działających w XIX wieku – Johanna Straussa oraz Johannesa Brahmsa – jak i te bliższe współczesności, w tym utwory jednego z instrumentalistów należącego do zespołu – Stephena Koncza.
Operetka Zemsta nietoperza Straussa swoją premierę miała w kwietniu 1874 roku. Wzbudziła zachwyt publiczności i szybko uznana została za arcydzieło na całym świecie. Charakteryzuje się błyskotliwym librettem oraz towarzyszącej mu lekkiej i melodyjnej muzyce w pełni oddającej beztroski nastrój karnawałowego szaleństwa. Porywająca, balowa atmosfera wyczuwalna jest już w rozpoczynającej dzieło Uwerturze, która wybrzmi w wykonaniu muzyków Philharmonix.
Równie dużą popularnością nieustannie cieszą się Tańce węgierskie Johannesa Brahmsa, czyli zbiór dwudziestu jeden żywiołowych melodii opartych na węgierskich motywach ludowych. Każda z nich została pierwotnie opracowana na duet fortepianowy, niektóre z nich kompozytor zaaranżował także na fortepian solo bądź orkiestrę. Pierwszy z nich, Taniec węgierski g-moll, stanowi jeden z bardziej rozpoznawalnych utworów spośród pozostałych ze zbioru, ale i w twórczości Brahmsa ogółem. Jego ekspresyjne brzmienie zostanie tego wieczoru wyeksponowane przez nietypową dla utworu obsadę przeznaczoną na parę instrumentów smyczkowych, fortepian oraz klarnet.
Philharmonix to zespół złożony z trzech Filharmoników Wiedeńskich, dwóch solistów z Filharmonii Berlińskiej, jednego z najbardziej wszechstronnych austriackich pianistów oraz skrzypka lubującego się w śpiewie i improwizacji. Muzykę poważną traktują jako eksperyment z pełnią bogactwa jej wirtuozerii, sięgając do twórczości przeszłych epok, ale i z powodzeniem wykonując dzieła współczesne, jak m.in. wieńczące koncert Russian Overture, Swing on Beethoven Stephena Koncza, wiolonczelisty należącego do ansamblu. Światowej sławy instrumentaliści podczas koncertów łączą klasykę, jazz, pop i muzykę latynoską, co składa się na kalejdoskop różnorodnych, a zarazem unikatowych barw.
23.01.22 – Recital organowy Paula Jacobsa
Paul Jacobs – organy
Program:
G.F. Händel Koncert organowy F-dur op. 4 nr 4
J. Weaver Fantasia for Organ
C. Franck Prélude, Fugue et Variation op. 18
D. Buck Concert Variations on ‘The Star-Spangled Banner’ op. 23
J.S. Bach Arioso z kantaty Ich steh mit einem Fuß im Grabe BWV 156 (oprac. Diane Bish); Preludium i Fuga D-dur BWV 532
Paul Jacobs / fot. Ficarri
Recital solowy znakomitego, rozpoznawalnego na całym świecie amerykańskiego organisty – Paula Jacobsa – to świetna okazja do wysłuchania pomysłowych interpretacji utworów nie tylko należących do kanonu największych dzieł historii muzyki, lecz także tych mniej znanych. W repertuarze charyzmatycznego artysty, pierwszego, a zarazem jedynego organisty w historii, który zdobył nagrodę Grammy, znajdą się zarówno kompozycje dawne, jak i te bliższe współczesności.
Wieczór rozpocznie Koncert organowy F-dur op. 4 nr 4, napisany przez Georga Friedricha Händla wiosną 1735 roku w Londynie. Dzieło należy do cyklu sześciu tego typu utworów powstałych na wzór interludiów, wykonywanych w przerwie podczas koncertów z oratoriami artysty w prestiżowym Covent Garden. Są to pierwsze kompozycje w tym stylu przeznaczone na organy, które stały się wzorem dla późniejszych twórców literatury muzycznej na ten instrument. Wysłuchamy także twórczości organowej cieszącego się niesłabnącym uznaniem Césara Francka – nie tylko wybitnego kompozytora, ale i doskonałego instrumentalisty oraz improwizatora. Prélude, Fugue et Variation op. 18 to dzieło dedykowane Camille'owi Saint-Saënsowi, również znamienitemu organiście. Zawiera subtelne, melancholijne preludium ze śpiewną linią melodyczną typową dla muzyki romantycznej, wyrazistą fugę oraz wariacje poddające modyfikacjom materiał z początku kompozycji. Paul Jacobs zagra również Preludium i Fugę D-dur BWV 532 oraz Arioso z kantaty Ich steh mit einem Fuß im Grabe BWV 156 Johanna Sebastiana Bacha, stworzonej w styczniu 1729 roku podczas pobytu muzyka w Lipsku, na trzecią niedzielę po Objawieniu Pańskim.
Koncert ten będzie też okazją do zapoznania się z dwoma dziełami nieco mniej znanych twórców – Dudleya Bucka oraz Johna Weavera. Pierwszy z nich zasłynął głównie z podniosłej w wyrazie kompozycji organowej Concert Variations on ‘The Star-Spangled Banner’ op. 23, opierającej się na materiale muzycznym hymnu narodowego Stanów Zjednoczonych. Składający się z tematu, czterech wariacji i fughetty utwór stanowi stały punkt w wielu recitalach najznamienitszych artystów. Weaver był z kolei profesorem, a prywatnie także mentorem Paula Jacobsa. Fantasia for Organ zawarta w repertuarze będzie swoistym hołdem dla zmarłego w tym roku inspirującego twórcy i pedagoga kolejnych pokoleń organistów, który zwykł podkreślać: „Gra na organach powinna być ekscytująca – to zasada numer jeden. A jeśli musisz złamać wszystkie inne, niech tak będzie!”.
29.01.22 – Appasionato italiano – NFM Orkiestra Leopoldinum
Joseph Swensen – dyrygent
NFM Orkiestra Leopoldinum
Program:
G. Rossini III Sonata a quattro C-dur
G. Verdi Kwartet smyczkowy e-moll (oprac. J. Swensen)
G. Puccini Crisantemi
O. Respighi Trittico botticelliano
Dyrygent Joseph Swensen / fot. Łykasz RajchertDyrygent Joseph Swensen / fot. Łykasz Rajchert
Zapraszamy na wieczór z NFM Orkiestrą Leopoldinum, który wypełnią dzieła czterech kompozytorów włoskich. Ich nazwiska zapisały się złotymi zgłoskami przede wszystkim w historii opery, dlatego ciekawą odmianą będzie poznanie ich twórczości przeznaczonej na smyczki – śpiewnej i żywej, a do tego pełnej namiętności oraz ekspresji, tak często słusznie łączonej z muzyką pisaną przez artystów urodzonych na Półwyspie Apenińskim.
Sześć sonat smyczkowych Gioachina Rossiniego skomponowanych zostało w 1804 roku, kiedy przyszły twórca Cyrulika sewilskiego i Wilhelma Tella liczył zaledwie dwanaście lat! Są to jego najwcześniejsze zachowane utwory. Powstały podczas letniego pobytu młodego artysty w Rawennie, gdzie gościł u Agostina Triossiego, zaprzyjaźnionego kontrabasisty amatora, co wpłynęło na stworzenie dosyć rozbudowanych partii dla tego właśnie instrumentu. Skład jest nietypowy, dzieła te przeznaczone są bowiem na dwoje skrzypiec, wiolonczelę i kontrabas (stąd też odnoszące się do liczby wykonawców określenie „sonate a quattro”). Choć może nie należą do utworów tak znanych i popularnych jak opery Rossiniego, to są one melodyjne, pełne inwencji i humoru, przez co słucha się ich z dużą przyjemnością.
Kwartet smyczkowy e-moll Giuseppe Verdiego jest dla odmiany kompozycją dojrzałego, liczącego sześćdziesiąt lat, twórcy. Powstał w marcu 1873 roku w Neapolu, gdzie artysta przebywał w oczekiwaniu na pierwsze w tym mieście wystawienie jego Aidy w Teatro di San Carlo. Niestety, na skutek nagłej niedyspozycji wykonawczyni partii tytułowej, Teresy Stolz, przedstawienie musiało został przesunięte. Verdi wykorzystał wolny czas na skomponowanie jedynego w jego dorobku dzieła kameralnego. Prawykonanie odbyło się 1 kwietnia tego samego roku w hotelu, w którym artysta mieszkał i wysłuchało go kilkoro gości. Sam twórca nie przywiązywał do tego większego znaczenia. Napisał później: „Nie wiem, czy kwartet jest piękny czy brzydki, ale wiem, że to kwartet”. Mimo tak zdystansowanej opinii kompozytora jakość tej ekspresyjnej, pełnej emocji muzyki nie budzi wątpliwości.
Następnie wysłuchamy Crisantemi (czyli chryzantemy), jednoczęściowego kwartetu smyczkowego Giacoma Pucciniego. Podtytuł dzieła brzmi: Alla memoria di Amedeo di Savoia Duca d’Aosta i odnosi się do okoliczności powstania kompozycji, czyli upamiętnienia króla Amadeusza I Sabaudzkiego, księcia Aosty, zmarłego w 1890 roku. Napisanie tego krótkiego, melancholijnego utworu zajęło Pucciniemu zaledwie jedną noc.
Bez wątpienia najpopularniejszym obecnie utworem Ottorina Respighiego jest poemat symfoniczny Pinie rzymskie. Za życia ceniono także jego opery, obecnie rzadko wystawiane, takie jak Belfagor czy La fiamma. Trittico botticelliano z 1927 roku to mniej znana, ale zdecydowanie warta uwagi, barwna i efektowna kompozycja, która składa się z trzech ogniw, inspirowanych obrazami Sandra Botticellego: Wiosna, Pokłon Trzech Króli i Narodziny Wenus. Ten utwór zwieńczy koncert NFM Orkiestry Leopoldinum występującej pod batutą swojego dyrektora artystycznego, maestra Josepha Swensena.
