Zmysłowy Koncert fortepianowy Griega dopełniony zachwycającymi suitami z Peer Gynta to jakość sama w sobie. „Wykonanie Stephana Kovacevicha z lat 1970-1971 docenione zostało w swoim czasie za świeżość i liryczność. Opinia ta nie zmieniła się do dziś. Wirtuozeria tego pianisty czyni z Koncertu fortepianowego najjaśniejszy punkt tego albumu.” – Penguin Guide

O utworach:

Edward Grieg miał zaledwie dwadzieścia pięć lat, gdy skomponował swój Koncert fortepianowy a-moll. Premiera tego utworu była absolutna sensacją. Posypały się propozycje wydawnicze z całej Europy, jednak pierwsze wydanie opublikowane zostało w wydawnictwie Fritsch tylko dzięki rekomendacji największego wówczas kompozytora norweskiego, Johanna Svendsena. Dziś to kompozycja rozpoznawalna na całym świecie. Początek szybko przykuwa uwagę słuchacza narastającym tremolo kotłów prowadzącym do pierwszego wejścia solisty. Powrót tego motywu na końcu części tworzy swoistą klamrę. Zainteresowania Griega norweskimi tańcami ludowymi widoczne jest najwyraźniej w końcowej części Koncertu, gdzie główny temat pojawia się w formie hallinga, dalekiego krewnego szkockiego tańca reel, który ulega kolejnym przekształceniom w finałowej kodzie. W liście do przyjaciela, Franza Beyera, pisał Grieg w 1874 roku: „stworzyłem utwór o człowieku z jaskini w Dovre, a teraz nie mogę tego słuchać, tak pełno tam krowiego łajna i wszechobecnej nordyckości!” Muzyka do Ibsenowskiego Peer Gynta, pomimo swojej melodyjności i świeżości, przysporzyła Griegowi mnóstwo problemów, nie tylko z orkiestracją – w rzeczywistości jedynym powodem, dla którego kompozytor ukończył instrumentację było wcześniejsze wypłacenie mu przez Ibsena połowy uzgodnionej stawki honorarium. Grieg napisał ostatecznie dziewięćdziesiąt minut muzyki podzielonej na pięć aktów, ale za życia opublikowane zostały tylko dwie suity stanowiące zbiory wybranych fragmentów tego dzieła. Te cykle ułożone według zupełnie innego porządku w stosunku do oryginału nie ujmują niczego muzyce Griega, pokazując jego cały artystyczny kunszt. Zachwycający Taniec Anitry czy szaleńcze W grocie króla gór nie odznaczają się charakterem norweskim. Najbardziej zaskakujący jest Poranek, który przywołuje nie północne wschody słońca nad fiordami a inspirację porankiem w Maroku! Sława Henry’ego Litolffa jako kompozytora opiera się przede wszystkim na pięciu koncertach fortepianowych, kompozycjach wirtuozowskich, spośród których największą dawką technicznego kunsztu odznacza się Scherzo z pochodzącego z 1852 roku IV Koncertu. Zafascynowany diabelskimi figuracjami kompozycji fortepianowych Liszta i zręcznością wykorzystywaną w kompozycjach przez francuskiego kompozytora Kamila Saint-Saensa, rozpoczął Litolff swój marsz zwycięstwa przez repertuar fortepianowy stawiający w centrum wirtuozerię pianisty.