Wesele Figara

Opera komiczna w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w XVII wieku, w zamku hrabiego Almavivy w pobliżu Sewilli. Akt I Figaro – sługa hrabiego Almavivy – kocha Zuzannę, służącą hrabiny. Dziewczyna podoba się również hrabiemu. Zjawia się Marcelina. Kiedyś Figaro zapożyczył się u niej, obiecując ślub, jeżeli nie odda pieniędzy. Od Marceliny uwolnić się chce doktor Bartolo. W dodatku paź Cherubin, który wzdycha do Basi – córki ogrodnika Antonia – wzdycha również do hrabiny. Hrabia postanawia wygnać go z zamku, ale po wstawiennictwie Zuzanny nakazuje mu zostać żołnierzem. Akt II Figaro planuje podstęp. Oto Zuzanna umówi się z Almavivą na schadzkę, lecz zamiast niej pojawi się Cherubin. Bojąc się ośmieszenia hrabia zgodzi się wtedy na ślub Zuzanny i Figara. Gdy Cherubin przebiera się w kobiece suknie, hrabia chce wejść do alkowy żony. Cherubin hałasuje, próbując się skryć, co budzi zazdrość hrabiego. Zuzanna kryje się zamiast Cherubina i odkrywa ją Almaviva. Jest już gotów przeprosić żonę za niesłuszne podejrzenie, gdy zjawia się Antonio – ktoś wyskakując przez okno podeptał mu kwiaty. Figaro bierze winę na siebie, ale hrabia pozostaje nieufny. Marcelina żąda zwrotu długu lub ślubu. Figaro odmawia. Hrabia wyznacza rozprawę sądową. Akt III Zuzanna umawia się z Almavivą. Nieostrożne słówko Figara sprawia jednak, że hrabia podejrzewa podstęp. Postanawia zemścić się na swym słudze w czasie procesu. Wtedy okazuje się, że Figaro jest zaginionym dzieckiem Marceliny i Bartola. Hrabina – chcąc odzyskać miłość męża – przebiera się w szaty Zuzanny i wychodzi na umówioną schadzkę. Antonio spotyka Cherubina, który nie został wcale żołnierzem. Hrabia, choć chce pazia ukarać, musi dać mu zgodę na małżeństwo z Basią. Kiedyś, uwodząc Basię, obiecał dziewczynie spełnić każdą jej prośbę. Akt IV Odsłona 1 Figaro spostrzega Zuzannę doręczającą hrabiemu jakiś liścik. Jest zazdrosny. Postanawia stawić się na miejscu schadzki, by zemścić się na Zuzannie. Odsłona 2 Podczas nocnej sceny w ogrodzie następuje seria zabawnych nieporozumień – hrabia bierze własną żonę za Zuzannę, Figaro myli Zuzannę z Hrabiną, której wyznaje miłość. Gdy sytuacja wreszcie się wyjaśnia, hrabia błaga żonę o przebaczenie i daje zezwolenie na ślub Zuzanny i Figara. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)