Potępienie Fausta

Legenda dramatyczna w czterech częściach. Część I O wschodzie słońca Faust wędruje po węgierskiej równinie, przyglądając się śpiewom i tańcom wieśniaków. Pogodny nastrój przerywa pojawienie się żołnierzy. Dźwięk trąbki wzywa naród do walki o wolność. Część II Odsłona 1 Sędziwy Faust myśli już o śmierci, kiedy zjawia się wysłannik piekieł – Mefistofeles i obiecuje mu wieczną młodość. Odsłona 2 Szatan prowadzi Fausta do winiarni Auerbacha w Lipsku, gdzie wesoło bawi się grono mieszczan i studentów. Mefistofeles przyłącza się do zabawy, intonując „Pieśń o pchle”. Odsłona 3 Śpiącemu Faustowi Mefistofeles ukazuje postać Małgorzaty. Po przebudzeniu Faust chce odnaleźć dziewczynę i szatan przenosi go do miasta, w którym mieszka Małgorzata. Odsłona 4 W średniowiecznym mieście słychać śpiewy żołnierzy powracających z wojny i piosenki rozbawionych studentów. Część III Mefistofeles nakazuje duchom płomieni, aby otoczyły miejsce spotkania Małgorzaty z Faustem. Kiedy dziewczyna budzi się, ze zdumieniem spostrzega Fausta obok siebie. Przy czułych wyznaniach zastaje ich świt i ciekawskie spojrzenia sąsiadów. Część IV Odsłona 1 Faust szybko zapomniał Małgorzacie. Nieszczęśliwa śpiewa pieśń o utraconej miłości. Odsłona 2 Faust rozmyśla o pustce i nicości tego świata. Jego duszę koi jedynie piękno przyrody. Dowiaduje się od Mefistofelesa, że Małgorzata, oskarżona o otrucie swojej matki, została wtrącona do więzienia. Szatan zgadza się jej pomoc jedynie za cenę duszy Fausta. Po podpisaniu cyrografu zjawiają się po nich dwa zaczarowane rumaki. Odsłona 3 W szalonym pędzie Faust i Mefistofeles mijają grupę wieśniaków, modlących się pod krzyżem i figurą świętej Magdaleny. Nagle krzyż zostaje obalony przez piorun, a jeźdźców otaczają piekielne zjawy. Słychać dźwięki dzwonów i echo głosu Małgorzaty, ale Mefistofeles porywa Fausta w otchłań piekielną. Odsłona 4 Moce piekielne cieszą się z przybycia Fausta. Odsłona 5 Anielskie głosy wzywają Małgorzatę i unoszą jej duszę do nieba. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)