Lunatyczka

Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Szwajcarii, pod koniec XVIII wieku. Akt I Odsłona 1 W górskiej wiosce mają się odbyć zaręczyny pięknej wieśniaczki Aminy z bogatym ziemianinem, Elwinem. Wchodzi Amina z przybraną matką, którą jest stara młynarka Teresa. Pojawia się też Elwin z notariuszem. Kiedy przed całą wioską młoda para wymienia pierścionki, do wsi zajeżdża kareta. Wysiadający z niej mężczyzna oświadcza, że jedzie do pobliskiego zamku, lecz zła droga i późna pora zmuszają go do szukania noclegu w oberży. Bierze udział w zabawie. Słucha opowiadań wieśniaków o straszącym we wsi widmie. Młodzieniec okazuje wiele galanterii Aminie i budzi tym zazdrość Elwina. Odsłona 2 Zapada noc. Wszyscy udają się na spoczynek. Szynkarka Liza poznaje w podróżnym hrabiego Rudolfa, dziedzica okolicznych włości. Chętnie darzy go swymi względami, lecz słysząc jakiś szelest, wymyka się z jego izby, gubiąc chustę. W otwartym oknie gospody ukazuje się biała postać. To Amina pogrążona w lunatycznym śnie, którą wieśniacy biorą za zjawę. Ona zaś śni o swym przyszłym mężu – Elwinie. Hrabia Rudolf trwa chwilę oczarowany zjawiskiem, a następnie, by nie kompromitować Aminy, wychodzi. Tymczasem kochająca od dawna Elwina i zazdrosna o Aminę Liza sprowadza Elwina i wieśniaków. Obudzona brutalnie Amina nie wie, jak znalazła się w izbie hrabiego. Zagniewany Elwin zwraca jej pierścionek. Akt II Odsłona 1 Wieśniacy idą na zamek hrabiego, aby prosić go o wyjaśnienia. Choć Hrabia świadczy o niewinności Aminy, to Elwin nie daje się przekonać. Odsłona 2 Chcąc się zemścić na Aminie za jej rzekomą zdradę, Elwin postanawia ożenić się z Lizą. Nie dopuszcza do tego stara Teresa, która przeczuwając podstęp Lizy pokazuje młodzieńcowi jej chustę znalezioną w pokoju hrabiego. Mimo to Elwin nie wierzy jeszcze w niewinność Aminy. Ale oto zapada wieczór i w oknie młyna pojawia się biała postać Aminy. Elwin, hrabia Rudolf i wieśniacy widzą teraz, jak pogrążona we śnie, marząc o swym ukochanym, idzie przez wąską kładkę nad rwącym potokiem. Teraz już Elwin jest całkowicie przekonany o swoim błędzie i po chwili, gdy Amina budzi się z lunatycznego snu, błaga ją o przebaczenie. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)