szałamaja[niem. < gr. ],instrument muz., pochodzenia azjat., z grupy aerofonów stroikowych (› aerofony);piszczałka z otworami bocznymi i podwójnym stroikiem, wydająca dość przenikliwe dźwięki, znana w Europie od wczesnego średniowiecza w różnych odmianach i wielkościach, np. jako tzw. pomort; ok. poł. XVII w. z sz. wykształcił się obój, który ją w XVIII w. wyparł.