synkopa[gr. ],rodzaj zaburzenia metro-rytmicznego w toku utworu, wykorzystywany jako środek stylistyczny;polega na przesunięciu akcentu na dźwięk zazwyczaj nie akcentowany (na tzw. słabą część taktu) wskutek przedłużenia wartości rytmicznej tego dźwięku; rytm synkopowany, wykorzystujący zjawisko s., jest charakterystyczny dla swingowania w jazzie (› swing), także dla niektórych tańców, np. krakowiaka.