STYL GALANT

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Początkowa litera hasła w Encyklopedii:

STYL GALANT

styl galant [s. galã ; fr. ], styl panujący ok. 1710–1760, gł. w muzyce klawesynowej, a także we fr. i wł. operze komicznej, w mniejszym zakresie w niem. › singspielu; był reakcją na przeładowanie barok. polifonii, charakteryzował się prostą fakturą homofoniczną, a w muzyce klawesynowej skłonnością do uprawiania stylizowanych, cyklicznych form tanecznych (› suita) i form rondowych, także jednoczęściowej sonaty; gł. przedstawicielami s.g. w muzyce klawesynowej we Francji byli kompozytorzy-klawesyniści: F. Couperin, J.Ph. Rameau, J.-F. Dandrieu, J.-H. d’Anglebert, L. Daquin (› klawesyniści francuscy), we Włoszech: D. Scarlatti (klawesynowe Esercizi ), G. Platti, G.M. Rutini, B. Galuppi, w Hiszpanii A. Soler, w Niemczech C.Ph.E. Bach (sonaty i fantazje). Na gruncie muzyki dramatycznej s.g. przyczynił się do rozwoju opery komicznej (we Francji zw. opéra comique, we Włoszech operą buffa, w Niemczech singspielem), charakteryzującej się — w porównaniu z operą seria — uproszczeniem środków i form muz., np. zastąpieniem arii prostą piosenką o budowie zwrotkowej. Twórczość operową w s.g. reprezentowali: we Włoszech L. Vinci, L. Leo, G.B. Pergolesi, G. Paisiello; we Francji Ph.A. Philidor, E.R. Duni, P.A. Monsigny; w Niemczech A. Hiller.

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Podziel się ze znajomymi:

Popularne hasła w Encyklopedii: