rożek angielski,instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych (› aerofony);altowa odmiana › oboju, o dłuższej rurze zakończonej gruszkowatą czarą głosową, ze stroikiem podwójnym, osadzonym na krótkiej, lekko wygiętej do tyłu metalowej rurce; jest instrumentem w stroju F, transponującym o kwintę w dół (skala w pisowni h –f3, w brzmieniu e –b2 ). Powstał na pocz. XVIII w. z oboju myśliwskiego, któremu dodano gruszkowatą czarę głosową oboju miłosnego; początkowo (do poł. XIX w.) był łukowato wygięty (w Polsce z tego powodu zw. krzywoszem); wprowadzenie przez konstruktorów fr. nowoczesnego systemu klap i prostej rury (ok. 1820) zapewniło mu stałe miejsce w orkiestrze symfonicznej.