pizzicato[piccika to ; wł., szczypiąc, szarpiąc ],rodzaj › artykulacji (), polegający na wydobywaniu dźwięku na instrumentach smyczkowych (w muzyce XX w. czasem też na fortepianie) przez szarpnięcie struny palcem (palcami) prawej ręki, jak w instrumentach strunowych szarpanych, np. gitarze, w odróżnieniu od gry › arco;skrót: pizz.; po raz pierwszy p. użył R. Keiser w operze Adonis (1697); N. Paganini, jako jeden z pierwszych, wykonywał p. również palcami lewej ręki przy jednoczesnym użyciu smyczka prowadzonego prawą ręką.