NEOKLASYCYZM

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Początkowa litera hasła w Encyklopedii:

NEOKLASYCYZM

neoklasycyzm [gr.-łac. ], kierunek w muzyce ujawniający się w niektórych okresach XIX i XX w., nawiązujący do klasycyzmu i baroku; w 2. poł. XIX w. reprezentowany przez twórczość J. Brahmsa, nawiązującą do L. van Beethovena, oraz twórczość C. Francka i M. Regera, nawiązującą do J.S. Bacha; w latach 20. XX w. rozwijał się gł. we Francji, zgodnie z ideami głoszonymi przez E. Satie; przedstawiciele n. przeciwstawiali się przesadnej ekspresji › neoromantyzmu i › ekspresjonizmu, postulowali obiektywizm, zerwanie z programem lit. w muzyce, nawiązanie do form i środków wczesnego klasycyzmu (S. Prokofjew) i baroku (I. Strawinski, P. Hindemith, E. Křenek, F. Poulenc, A. Casella i in.), przy jednoczesnym eksponowaniu środków harmoniki XX w.; n. wywarł wpływ na wielu kompozytorów pol. (M. Spisak, A. Szałowski, G. Bacewicz, B. Szabelski), zwłaszcza studiujących w latach 20. i 30. w Paryżu u N. Boulanger — rzeczniczki tego kierunku; pewną odmianą n. w niem. muzyce XX w. była tzw. nowa rzeczowość.

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Podziel się ze znajomymi:

Popularne hasła w Encyklopedii: