Magnificat,pierwsze słowo i tytuł łacińskiej wersji hymnu Marii z Ewangelii Łukasza („Uwielbia dusza moja Pana...”);słowami hymnu, w którym wielbi Boga i jego dzieła oraz dziękuje mu za to, co dla niej uczynił, miała Maria odpowiedzieć na pozdrowienie św. Elżbiety; M. wywarł duży wpływ na pobożność maryjną; w liturgii jest stałym elementem nieszporów; od XV w. tworzono do tekstu M . kompozycje chóralne wielogłosowe (J. Dunstable, G. Dufay), w okresie renesansu — w stylu › a cappella (O. di Lasso, G.P. da Palestrina), w okresie baroku — w stylu koncertującym, z udziałem instrumentów (u J.S. Bacha w formie kantaty); w Polsce M . pojawia się w twórczości Mikołaja z Radomia, M. Zieleńskiego, M. Mielczewskiego, J. Różyckiego, K. Pendereckiego.