FAUXBOURDON

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Początkowa litera hasła w Encyklopedii:

FAUXBOURDON

fauxbourdon [foburdą ; fr. < wł. falso bordone fałszywy burdon ], technika kompozytorska polegająca na prowadzeniu 3 głosów w równoległych współbrzmieniach tercjowo-kwartowych, czyli w tzw. akordach sekstowych; powstał w Anglii (za jego prototyp uważa się ang. › gymel), rozwinęła go w 1. poł. XV w. szkoła › burgundzka (najwcześniejsze wzory f. znajdują się w dziełach G. Dufaya, G. Binchois, także Mikołaja z Radomia); miał charakter improwizacyjny, dlatego notowano tylko tenor i sopran, a głos środkowy tworzono na podstawie adnotacji „faux-bourdon”; cieszył się dużą popularnością w XV i XVI w.; posługiwali się nim prawie wszyscy wybitni kompozytorzy, jak: J. Ockeghem, J. Obrecht, Josquin des Prés, G.P. da Palestrina, O. di Lasso; f. przyczynił się do utrwalenia poczucia akordowego i przezwyciężenia średniow. linearyzmu (niezależności poszczególnych głosów).

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Podziel się ze znajomymi:

Popularne hasła w Encyklopedii: