dudy,instrument muz. z grupy › aerofonów stroikowych;składają się z: a) jednej lub kilku piszczałek melodycznych (z otworami bocznymi), zaopatrzonych w trzcinowe stroiki pojedyncze lub podwójne; b) jednej lub kilku piszczałek burdonowych (wydających tylko 1 dźwięk, tzw. › burdon); c) zbiornika powietrznego z koziej lub owczej skóry; d) rurki do wdmuchiwania powietrza do zbiornika (w rozwiniętym typie d. jest zastąpiona mieszkiem); przeniesione z Azji do Europy w średniowieczu, zostały włączone do eur. instrumentarium lud., w XVIII w. zainteresowały się nimi kręgi dworskie (fr. musette); szczególnie popularne do czasów obecnych w lud. muzyce szkockiej (tzw. bagpipe); w Polsce (zw. też kozłem, gajdami, kozą i mylnie kobzą) występują na Podhalu, w Żywieckiem i Wielkopolsce.