Carmina Burana[łac. ],zbiór łac. i niem. pieśni wagantów i goliardów,spisany ok. 1230 w opactwie Benediktbeuern (Bawaria), obecnie przechowywany w Bibliotece Miejskiej w Monachium; najobszerniejszy zbiór świeckiej liryki średniow.; obejmuje 250 pieśni łac., 55 wierszy niem. i 2 obrazy sceniczne, napisane w języku łac., związane ze świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy; zbiór zawiera pieśni o treści moralizatorsko-satyrycznej, miłosne, polit., rel., biesiadne, przeznaczone do śpiewania w czasie uczt oraz wypraw krzyżowych, także rymowane sentencje (wyd. kryt. t. 1–2 1961–78, wyd. pol. 1988); niektóre z nich są opatrzone neumami bezliniowymi typu starogalleńskiego (› neumy); na podstawie porównań z repertuarem Saint Martial i szkoły Notre Dame odczytano ok. 40 melodii; opierając się na tekstach zabytku C. Orff 1937 skomponował kantatę sceniczną Carmina burana ; szczególną sławę zyskał utwór nieznanego z nazwiska łac. poety z Kolonii, tzw. Spowiedź Archipoety (1161–64, wyd. pol. 1958).