ARS ANTIQUA

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Początkowa litera hasła w Encyklopedii:

ARS ANTIQUA

ars antiqua [łac. ], okres w dziejach eur. muzyki średniowiecza, obejmujący lata 1160–1320, związany z działalnością kompozytorów paryskiej szkoły › Notre Dame (Leoninus, Perotinus) i późniejszych teoretyków muzyki (Franco z Kolonii, Petrus de Cruce); niektórzy badacze wyłączają z tego okresu szkołę Notre Dame, przesuwając jego początek na 1230; nazwa a.a. została użyta przez teoretyków muzyki XIV w. dla odróżnienia dawniejszej muzyki od im współcz., nazwanej › ars nova; w okresie a.a. nastąpił rozkwit polifonii organalnej (› organum), zwłaszcza w takich gatunkach i formach, jak klauzula, konduktus i motet, a związany z nimi rozwój rytmiki znalazł wyraz we wprowadzanej powszechnie notacji › modalnej; jednocześnie kwitła muzyka świecka, uprawiana przez trubadurów, truwerów i minnesingerów; ówczesna twórczość muz. zachowała się częściowo w rękopiśmiennych zbiorach (Magnus liber organi, Codex Montpellier, Codex Bamberg, Codex Huelgas ).

Encyklopedia muzyki RMF Classic

Podziel się ze znajomymi:

Popularne hasła w Encyklopedii: