Gwiazdy Metropolitan w ICE Kraków. Aleksandra Kurzak & Roberto Alagna
28 listopada 2022 r. o godz. 19:00 w ICE KRAKÓW Congress Centre
Aleksandra Kurzak
W wieku 7 lat rozpoczęła naukę gry na skrzypcach i fortepianie. Ukończyła wydział wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu oraz Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Laureatka konkursów wokalnych w Warszawie, Helsinkach, Barcelonie i Kantonie. Jeszcze podczas studiów w 1999 roku zadebiutowała jako Zuzanna w Weselu Figara na scenie Opery Wrocławskiej.
W wieku 27 lat wystąpiła w dwóch najbardziej prestiżowych teatrach operowych świata. Rolą Olimpii w Opowieściach Hoffmanna w Metropolitan Opera zdobyła wielkie uznanie wśród nowojorskich krytyków muzycznych, którzy jednogłośnie wypowiadali się na łamach prasy o sensacyjnym debiucie polskiej śpiewaczki. Z równie entuzjastycznym odbiorem artystka spotkała się także jako Aspasia w londyńskim przedstawieniu Mitridate, re di Ponto w Royal Opera House.
Aleksandra Kurzak powróciła do MET, występując w roli Blondy
w Uprowadzeniu z Seraju, Gildy w Rigoletto, Małgosi w operze Jaś i Małgosia, Adiny w Napoju miłosnym, Neddy w Pajacach, Micaeli w Carmen, oraz w roli Violetty w Traviacie, odnosząc prawdziwy triumf na tej scenie. Artystka regularnie powraca również do Opery Królewskiej w Londynie, która stała się niemal jej macierzystym teatrem. Wystąpiła tam także jako Norina w Don Pasquale, Adina w Napoju miłosnym, Zuzanna, a także jako tytułowa Matylda
w Matilde di Shabran, Donna Fiorilla w Turku w Italii, Rozyna w Cyruliku sewilskim, Gilda w Rigoletto, tytułowa Lucia di Lammermoor, Liu w Turandot oraz Violetta w Traviacie.
Aleksandra Kurzak regularnie występuje na najważniejszych scenach
i estradach świata: Teatro alla Scala w Mediolanie (Gilda, Zuzanna, Hrabina w operze Rossiniego Hrabia Ory), Wiener Staatsoper (Rozyna, Adina, Zuzanna, Violetta w Traviacie,
Maria w Córce pułku, Desdemona w verdiowskim Otello, Liu w Turandot, Nedda w Pajacach), Bayerische Staatsoper w Monachium (Kleopatra
w Juliuszu Cezarze, Adela w Zemście nietoperza, Rozyna, Donna Fiorilla, Rachel w Żydówce, oraz tytułowa Madama Butterfly), Teatro Massimo w Palermo (Norina, Santuzza), Welsh National Opera w Cardiff (Aspasia), Théâtre du Capitole w Tuluzie (Gilda), Theater an der Wien (Donna Anna w Don Giovannim, Amenaide w Tancredzie), Palau de les Arts Reina Sofía w Walencji (Adina), Lyric Opera House w Chicago (Blonde), Staatsoper w Berlinie (Królowa Nocy w Czarodziejskim flecie, Mimi w Cygenerii), w Operze w Helsinkach (Gilda), na letnim festiwalu w Salzburgu (Anusia w Wolnym strzelcu, Donna Anna), w Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie (Carmina Burana), Teatro La Fenice w Wenecji (Donna Anna), Teatro Regio di Torino (Violetta), Teatro Regio di Parma (Gilda), Gran Teatre del Liceu w Barcelonie (Adina, Nedda), w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie (Hanna w Strasznym dworze, Gilda, Violetta, Łucja), Teatro Real w Madrycie (Zuzanna, Maria), Arena di Verona (Rozyna, Julia w Romeo i Julii, Gilda), Los Angeles Opera (Fiordiligi w Così fan tutte), San Francisco Opera (Gilda), Seattle Opera (tytułowa Łucja z Lammermoor).
Bardzo ważną sceną w karierze Aleksandry Kurzak stała się Opera National de Paris (Opera Bastille oraz Palais Garnier), gdzie zadebiutowała ona rolą Adiny w Napoju miłosnym, a następnie konsekwentnie powiększała swój repertuar, wykonując szereg nowych partii, takich jak Micaela w Carmen, Alice Ford w Falstaffie, Vitellia w Łaskawości Tytusa, Violetta w Traviacie, Desdemona w verdiowskim Otello, oraz Elisabetta w Don Carlosie.
Aleksandra Kurzak jako pierwsza Polka w historii wokalistyki podpisała ekskluzywny kontrakt z firmą fonograficzną DECCA. W sierpniu 2011 roku ukazał się jej pierwszy solowy album Gioia!, który osiągnął status platynowej płyty. Kolejne albumy artystki to Bel Raggio z ariami Rossiniego oraz Hej, kolęda! z najpiękniejszymi polskimi kolędami. Obydwa nagrania zostały nagrodzone złotą płytą. Natomiast album Pieśni Fryderyka Chopina dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina otrzymał prestiżowe wyróżnienie Diapason d’or.
Od 2018 roku Aleksandra Kurzak jest związana z firmą fonograficzną SONY, dla której wspólnie z Roberto Alagna'ią nagrała swój pierwszy album z duetami Pucciniego, zatytułowany Puccini in Love, a w 2020 roku ukazała się jej nowa solowa płyta solowa Desire. Aleksandra Kurzak w minionym sezonie nagrywała także dla Deutsche Grammophon oraz Warner Classics.
W 2009 roku uzyskała tytuł doktora sztuki, a w 2016 tytuł doktora habilitowanego.
Była dwukrotną stypendystką Ministra Kultury i Sztuki, a także Fundacji Crescendum Est – Polonia Aleksandra Gudzowatego. Za swoje osiągnięcia została uhonorowana nagrodami Prezydenta Wrocławia, Wojewody Dolnośląskiego oraz Ministra Kultury i Sztuki. Jest także laureatką nagrody Akademii Telewizyjnej Wiktor oraz nagrody TVP Kultura Gwarancja Kultury. W 2015 roku otrzymała operowego Oskara International Opera Award 2015 i została laureatką Bachtrack Opera Award jako najlepsza śpiewaczka mijającego sezonu za rolę Donny Fiorilli w Royal Opera House w Londynie.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, a także Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Roberto Alagna
W swojej 30-letniej karierze, francusko-sycylijski tenor Roberto Alagna wystąpił w ponad sześćdziesięciu partiach: Alfredo, Kalaf, Canio, Cavaradossi, Don Carlo(s), Don Jose, Faust, Manrico, Maurizio, Nemorino, Otello, Radames, Rodolfo, Romeo, Ruggero, Turiddu, Werther. Spektakle w których wystąpił, uczyniły go najsłynniejszym francuskim tenorem na świecie. Oprócz kreowania wielkich ról na najznakomitszych scenach światowych teatrów operowych, od Opéra National de Paris do Metropolitan Opera w Nowym Jorku, przez Royal Opera House w Londynie, Chorégies d'Orange, La Scalę w Mediolanie, Staatsoper w Wiedniu i Deutsche Oper w Berlinie, wielokrotnie ujawniał swoje zamiłowanie do odkrywania nowego, mniej znanego repertuaru. Do nich należą Żongler z Notre Dame Masseneta, Cyd i La Navarraise, Fiesque Édouarda Lalo, Francesca da Rimini Riccarda Zandonai, Gianni Schicchi Pucciniego, Król Artur Chaussona i Syn marnotrawny Debussy’ego. Śpiewał również w Vasco da Gama Meyerbeera, bardzo rzadko wystawianej krytycznej edycji Afrykanki i bogatej opery Cyrano de Bergerac Alfano w swojej oryginalnej wersji z 1935 roku, niedawno wznowionej w Metropolitan Opera (2017). Specjalnie dla niego skomponowano dwie współczesne opery – Marius i Fanny Vladimira Cosmy według Marcela Pagnola oraz Ostatni dzień skazańca Davida Alagny, według Victora Hugo, która została wystawiona po raz pierwszy we Francji w 2014 roku.
Artysta był związany z najlepszymi wytwórniami muzycznymi: EMI (1993–2004), Deutsche Grammophon (2005-2017), Sony Classical od 2017 roku. Jego bogata dyskografia obejmuje ansamble, duety, oratoria, opery, antologie wielkich dzieł, pieśni religijne i popularne. Artysta został nagrodzony za album wydany pod koniec 2014 roku, My Life is an Opera, wzruszający recital arii i duetów ilustrujący jego karierę i życie. Jesienią 2016 roku wydał album Malèna zawierający zarówno oryginalne kompozycje, jak i nowe interpretacje klasycznych pieśni neapolitańskich. W październiku 2018 roku wytwórnia Warner wydała pełne nagranie La Navarraise Masseneta, natomiast wytwórnia Sony wydała jego pierwszy album zawierający duety, poświęcony Pucciniemu i nagrany z sopranistką Aleksandrą Kurzak. Jego najnowsze albumy wydane w Sony Classical to Caruso 1873 – hołd dla tenora Caruso oraz Le Chanteur – album poświęcony piosence francuskiej.
O Roberto Alagnę zabiegała także branża filmowa – artysta wystąpił w filmie Tosca Benoîta Jacquota oraz Romeo i Julia Barbary Willis Sweete. Schodzeniem z utartych ścieżek, nieustannym odkrywaniem nieznanych obszarów i realizacja nowych pomysłów - na płycie, na scenie i w trasie, Alagna ujawnił, że pragnie dać publiczności więcej, a jednocześnie zaspokoić swój apetyt na ciągłe poszukiwania i tworzenie. Wielokrotnie tworzył zupełnie nowe programy koncertów na całym świecie, łącząc różne gatunki i potwierdzając swoją umiejętność do zachowania wierności stylu wykonywanych utworów. Występuje także regularnie we francuskiej telewizji, w programach specjalnych lub widowiskach muzycznych, w których przygotowanie był także zaangażowany. W 2018 r. sięgnął nawet po pióro, aby napisać „Mój słownik intymny”.
W ciągu ostatnich trzech lat aktywności na scenie operowej poszerzył swój repertuar o kilka nowych partii, m.in. kawalera des Grieux, Azaëla czy Eleazara. Znakomicie zadebiutował jako Samson w operze Samson i Dalila Saint-Saënsa w Wiedniu, a następnie w tej samej partii zaprezentował się na otwarcie sezonu 2018/2019 w Metropolitan Opera. Po raz pierwszy wystąpił także w partii Rodolfo w koncertowej wersji opery Luiza Miller w Monte-Carlo. W marcu 2019 roku Roberto Alagna wystąpił w spektaklu Otello, który był jego setnym występem w Opera de Paris. W maju 2019 roku miał z kolei miejsce jego setny występ na scenie Royal Opera House, artysta wystąpił w partii Andrea Chenier. W sezonie 2019/2020 występował w spektaklu Don Carlos w Paryżu, a następnie jako Turiddu i Canio wystąpił w wieczorze składającym się z dwóch tytułów – Rycerskość wieśniacza i Pajace – w Barcelonie. Na początku 2020 roku z powodzeniem wystąpił we wznowieniu spektaklu Cyganeria w Metropolitan Opera – było to 24 lata po jego pierwszym występie w tej produkcji i 30 lat po jego debiucie w partii Rodolfo.
