Koncert Fundacji Piotra Klera
doroczna gala 2015
30 stycznia 2015 r. (piątek), o godz. 19:00
Studio Koncertowe S1 im. Witolda Lutosławskiego, Warszawa
Wykonawcy:
• Soliści – stypendyści Fundacji Piotra Klera:
Mateusz Rożek – fortepian
Przemysław Winnicki – fortepian
• Kwartet Altra Volta:
Leszek Sojka – skrzypce
Jacek Dzwonowski – skrzypce
Aleksandra Marko-Lech – altówka
Michał Lech – wiolonczela
Krzysztof Korzeń (gościnnie) – kontrabas
Program:
• Edvard Grieg – Koncert fortepianowy a-moll op. 16
• Wolfgang Amadeusz Mozart – XXIII Koncert fortepianowy A-Dur
Koncert zamknięty, rejestrowany na żywo
– nagranie wydane będzie na albumie płytowym.
ALTRA VOLTA
Nietuzinkowy, barwny zespół kameralistów założony w roku 1998, dzięki inicjatywie Michała Lecha – wiolonczelisty zespołu. Skład kwartetu smyczkowego Altra Volta dopełniają muzyczni globtroterzy: Leszek Sojka – skrzypce, Jacek Dzwonowski – skrzypce, aranżacje, Aleksandra Marko-Lech – altówka. Artyści wychowali się na muzyce klasycznej (Akademia Muzyczna im. K. Szymanowskiego w Katowicach), która ukształtowała ich wrażliwość i estetykę wykonawczą. Jednak otwartość i artystyczny „głód” członków kwartetu powoduje stałą potrzebę rozwoju i poszukiwania oryginalności, indywidualizmu i nowatorstwa. Ich liczne podróże po tak egzotycznych krajach, jak Egipt, Indie czy Sri Lanka, dały muzykom możliwość doświadczania odmiennych kultur i czerpania z innych spojrzeń na materię dźwiękową. To zasadniczo wpłynęło na podejście członków kwartetu do piękna i wyrazu muzyki. Dzięki takiemu rozumieniu przestrzeni tworzonej przez sztukę zostali docenieni przez publiczność wielu narodów: Niemiec, Włoch, Watykanu, Hiszpanii, Litwy, Holandii, Egiptu, Sri Lanki, Indii, Turcji. Na swym koncie mają nagrania dla Radia Watykańskiego, Radia Classique, Radia Opole, Radia Katowice. Ich występy emitowano w Telewizji Mezzo, TVP 2, TV Polonia oraz Telewizji Katowice. Brali udział m. in. w prawykonaniu „Sept Humoresques” R. Campo w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej, na Zamku Królewskim w Warszawie, a także w Opera Comique w Paryżu.
Uczestniczyli w festiwalach: „Szalone Dni Muzyki” i „Ogrody Muzyczne Chopina” w Warszawie (w ramach obchodów Roku Chopinowskiego), Międzynarodowym Festiwalu „La Nuit de la Voix” w Paryżu oraz 49. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie podczas koncertu „Kora, Trójka i Debiuty” towarzyszyli Joannie Kondrat, która wykonała piosenkę „Ostatni” z repertuaru E. Bartosiewicz wygrywając „Debiuty”. Są pomysłodawcami i realizatorami projektów „Soyka po śląsku”, „Osiem pór roku. JAZZda po mieście”. Ich gra znalazła uznanie w oczach wybitnych twórców, polityków i artystów: Sławomira Fabickiego, Krzysztofa Zanussiego, Macieja Płażyńskiego, Jerzego Buzka, Stanisława Soyki, Daniela Olbrychskiego. To ich grę K. Zanussi określił entuzjastycznie: „Przecież wyście tu dokazywali”, a Jadwiga Czartoryska doceniła za autentyczność i oryginalność.
Krzysztof Korzeń – kontrabas (gościnnie).
Ukończył z wyróżnieniem Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną im. F. Chopina w Bytomiu w klasie kontrabasu prof. Gerarda Przybyły. Naukę kontynuował w klasach kontrabasu prof. Czesława Ząbka oraz prof. Jerzego Tokarczyka w krakowskiej Akademii Muzycznej. Ukoronowaniem jego edukacji były studia podyplomowe w klasie kontrabasu wybitnego solisty i pedagoga prof. Wolfganga Güttlera w Wyższej Szkole Muzycznej w Karlsruhe, w Niemczech. Podczas studiów w Karlsruhe, Krzysztof Korzeń był jednym z 16 kontrabasistów w założonym i kierowanym przez prof. Güttlera zespole – „The Geatles”. Będąc jeszcze studentem Akademii Muzycznej w Krakowie, rozpoczął współpracę z międzynarodową orkiestrą „Philharmonie der Nationen” i jej szefem Justusem Frantzem. Jako pierwszy kontrabasista tej orkiestry koncertował z największymi gwiazdami światowej sceny muzycznej w najznakomitszych salach koncertowych Europy, Azji i Ameryki Północnej. Następnie artysta związał się ze „Śląską Orkiestrą Kameralną”, której jest jedynym kontrabasistą. W listopadzie 2008 roku, Krzysztof Korzeń wziął udział w tournée koncertowym nowo powstałej „World Symphony Orchestra” w Korei Południowej. Artystę spotkało wielkie wyróżnienie, gdyż wśród zaproszonych muzyków z całego świata był jedynym przedstawicielem naszego kraju.
Mateusz Rożek, urodzony w Opolu, pochodzi z rodziny o tradycjach muzycznych. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w 7 roku życia. W 2007 roku ukończył z wyróżnieniem naukę w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. F. Chopina w Opolu w klasie fortepianu prof. Celiny Hellerowej. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Alicji Palety-Bugaj. Uczestniczył w kursach i lekcjach mistrzowskich prowadzonych przez profesorów: Andrzeja Jasińskiego, Waldemara Wojtala, Aleksieja Orłowieckiego, Andre Boainain, Anne Queffelec, Evgeni Levitana, Metina Ülkü, Evgeni Mikhailova. Koncertował w Polsce, Niemczech, Czechach, Włoszech, Chinach, USA m.in. w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego, Pałacu Szustra, Łazienkach Królewskich, Ambasadzie Chińskiej Republiki Ludowej w Warszawie, Dworku im. F. Chopina w Dusznikach Zdroju, Pałacu Radziwiłłów w Antoninie, Muzeum Karola Szymanowskiego w Willi ATMA i Galerii Władysława Hasiora w Zakopanem, Filharmonii w Berlinie, Opolu, Krakowie, Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze, Kunstsammlungen w Cottbus, Teatrze Muzycznym w Görlitz, Ronghong College w Zhuhai, The American Center of Polish Culture w Waszyngtonie. Stypendysta Prezydenta Miasta Opola (2003-2006) oraz czterokrotnie uhonorowany tytułem „Orła Opolskiego”. W latach 2001 – 2007 należał do grona podopiecznych Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Jest również dwukrotnym stypendystą Otwartej Filharmonii Agrafki Muzycznej (2005-2007). W czerwcu 2013 wraz ze swoim bratem Michałem wykonał Koncert podwójny d-moll na skrzypce i fortepian F. Mendelssohna z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej Filharmonii Opolskiej. Brał udział w konkursach krajowych i zagranicznych zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Najważniejsze osiągnięcia to: 26. Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny B. Smetany w Pilznie – wyróżnienie, 51. Steinway Klavierspiel Wettbewerb w Berlinie - II nagroda i nagroda specjalna Deutsche Chopin Gesellschaft, II Ogólnopolski Konkurs Chopinowski im. Władysława Kędry w Łodzi – II nagroda.
Przemysław Winnicki ukończył z wyróżnieniem Krakowską Akademię Muzyczną w klasie fortepianu prof. Andrzeja Pikula. Pianista jest zdobywcą nagrody Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie „Competition For Music Teachers” w Warszawie, w kwietniu 2013 r. Jest laureatem I nagrody Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Rzymie „Roma 2011”, który odbył się w październiku 2011 roku; Finalistą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Muzyki Słowiańskiej im. Stanisława Moniuszki w Mińsku, grudzień 2011; a także półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. I. J. Paderewskiego w Los Angeles, w którym wziął udział pod koniec maja 2010 roku. Pianista jest finalistą konkursu pianistycznego Fundacji Yamaha, który odbył się w lutym 2011 roku. W grudniu 2007 roku Przemysław Winnicki otrzymał nagrodę w postaci stypendium II stopnia w Konkursie Pianistycznym im. prof. Tadeusza Żmudzińskiego w Krakowie. W marcu 2010 roku w Krakowie zdobył II nagrodę w Konkursie Kameralnym na głos i fortepian, a także nagrodę specjalną za wyróżniającą się partię fortepianu. Koncertował w Polsce (Warszawa, Kraków, Łódź, Zakopane, Przemyśl, Kędzierzyn-Koźle, Koszęcin, Katowice, Łańcut), a także w Hiszpanii (Santa Cruz), Niemczech (Paderborn, Schlitz), Francji (Paryż, Lion), Austrii (Reichenau), na Białorusi (Mińsk). Uczestniczył w mistrzowskich kursach pianistycznych w kraju i za granicą, doskonalił swoje umiejętności pod okiem profesorów światowej sławy: Joaquin Soriano, Paul Gulda, Gottlieb Wallisch, Tamas Ungar, Jan Gottlieb Jiracek, Katarzyna Popowa-Zydroń. Przemysław Winnicki ma na swoim koncie występy jako solista z Orkiestrami takimi jak: Narodowa Orkiestra Filharmonii Mińskiej, Orkiestra Letniej Akademii ISA’07 w Reichenau (Austria), Orkiestra Filharmonii Krakowskiej i Orkiestra Filharmonii Łódzkiej. Wystąpił jako solista z Orkiestrą Filharmonii Rzeszowskiej na Festiwalu im. M. K. Ogińskiego w Iwoniczu. Pianista dokonał nagrania do Krakowskiego Radia z kwartetem fortepianowym. Obecnie pianista jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Krakowie na Wydziale Wokalnym, a także doskonali swój warsztat pianistyczny na I roku Studiów Podyplomowych Akademii Muzycznej w Krakowie w Klasie Fortepianu prof. Mirosława Herbowskiego.
Edvard Hagerup Grieg (15.06.1843 – 04.09.1907) Pierwszy i jedyny swój koncert fortepianowy Edvard Grieg, najwybitniejszy norweski kompozytor skomponował w wieku 25 lat. Tak rozpoczęła się jego wielka kariera. I choć z czasem muzyka Griega ewoluowała, to młodzieńcze dzieło do dziś uznawane jest za wielkie i wybitne. Grieg nazywany jest Chopinem Północy i nie jest to określenie przypadkowe. Tak jak Fryderyk, zafascynowany polską muzyką ludową z pochodzenia był Francuzem, tak Edvard, piewca kultury norweskiej – Szkotem. Jego ojciec i dziadek byli konsulami w Bergen. Matka, Norweżka – pianistką. Pod jej opieką uczył się gry na fortepianie. Talent Griega odkrył słynny skrzypek Ole Bull, dzięki jego protekcji Edvard trafił do uznanego konserwatorium w Lipsku. Tam, mając 20 lat, wysłuchał koncertu a-moll Schumanna. Prawdopodobnie wówczas postanowił stworzyć dzieło o podobnej konstrukcji i tonacji. W koncercie Griega wyraźny jest wpływ norweskiej muzyki ludowej. Bardzo charakterystyczne i znane są szczególnie dwa fragmenty pierwszej części: uderzenia w kotły i pierwszy temat grany przez instrumenty dęte drewniane oraz finał – nawiązanie do norweskich ludowych motywów tanecznych. Grieg wielokrotnie podkreślał, że wartość muzyki określa nie tylko jej maestria, ale także narodowa tożsamość. Norwegia nie miała wówczas własnej państwowości, w unii ze Szwecją była zdominowana zarówno gospodarczo, jak i kulturalnie. Kompozytor swoją powinność wobec kultury norweskiej traktował z jednej strony bardzo poważnie, ale jednocześnie, w prywatnych listach, żalił się: „stworzyłem utwór o człowieku z jaskini w Dovre, a teraz nie mogę tego słuchać, tak pełno tam krowiego łajna i wszechobecnej nordyckości!” Grieg, co wyrzucał sobie później, zwłaszcza w chwilach nawiedzającej go depresji, oprócz koncertu a-moll i muzyki do „Peer Gynta” Ibsena, nie stworzył żadnych obszernych dzieł. Pisał przede wszystkim cykle pieśni dla swojej żony, i jednocześnie kuzynki, śpiewaczki Niny Hagerup – nacechowane liryzmem, subtelną nastrojowością i ogromną inwencją melodyczną „muzyczne perełki”. Na duże formy nie miał czasu. Pochłonęła go codzienność: żeby zarobić na utrzymanie oboje z żoną dużo koncertowali, choć małżeństwo przeżywało burzliwe kryzysy, a sam artysta zmagał się z chorobami. Grieg dużo jeździł po świecie, utrzymywał kontakty z najwybitniejszymi muzykami swojej epoki, także z Piotrem Czajkowskim. Był doskonałym wykonawcą własnych dzieł. Jedno z najpiękniejszych wykonań koncertu a-moll to jego własne, w 1903 roku w Warszawie. Zmarł cztery lata później. Do wielkiej popularności przywróciły Griega radio i telewizja za sprawą jego dzieła „Peer Gynt”. Setki wykonań, nagrań jak i wprost nieprawdopodobna popularność używania w reklamie sprawiły, że Griega zna każdy. Fragmenty „Poranka”, „W Grocie Króla Gór”, „Pieśń Solwejgi” oraz „Tańca Anitry” to nieprzerwanie od blisko 100 lat najczęściej używane reklamowo motywy.
Edvard Grieg
Koncert fortepianowy a-moll op. 16
Części:
I Allegro molto moderato
II Adagio
III Allegro moderato molto e marcato
Wolfgang Amadeusz Mozart (27.01.1756 – 5.12.1791) Przyszedł na świat w 1756 r. w Salzburgu jako siódme dziecko Leopolda i Marii Mozartów. Pięcioro z ich potomstwa zmarło jeszcze w niemowlęctwie. Mozart był cudownym dzieckiem – od najmłodszych lat wykazywał nadzwyczajne zdolności muzyczne, a mając 5 lat skomponował swój pierwszy utwór, „Menuet i Trio”. Dzieciństwo upłynęło mu na ciężkiej pracy, męczących podróżach i koncertach dla najwybitniejszych osobistości. Podczas pobytu w Rzymie Mozart miał okazję wysłuchać „Miserere” Gregoriego Allegriego w Kaplicy Sykstyńskiej. Utwór ów był pilnie strzeżony, można go było wykonywać tylko w tym jednym miejscu i nikt nie miał prawa posiadać zapisu nutowego. Młodemu Mozartowi wystarczył wysłuchać go raz, by chwilę później odtworzyć utwór w całości z pamięci. W 1773 roku ojciec ponownie zabrał syna do Wiednia, niestety nie udało im się uzyskać stałej posady na tamtejszym dworze. Po czterech miesiącach udali się do Monachium, gdzie Mozart zakochał się w Alojzie Weber, szesnastoletniej sopranistce, jednak ojciec nie aprobował tego związku. Kolejne podróże Wolfgang odbywał z matką – pojechali najpierw do Monachium i Mannheim, a następnie do Paryża. Pobyt we Francji, mimo sukcesu „Symfonii Paryskiej”, nie był zbyt udany i nie przyniósł upragnionej posady. W tym czasie też matka poważnie zachorowała i zmarła (1778 r.). Namawiany przez ojca, Mozart powrócił do Salzburga. W drodze powrotnej spotkał się z dawną ukochaną, która jednak odrzuciła jego uczucie. Był to kolejny, po stracie matki, cios dla młodego kompozytora. W 1779 roku otrzymał swoją pierwszą stałą posadę – zatrudnił go książę arcybiskup hrabia Hieronymus von Colloredo. W Salzburgu przebywał do 1780 roku, kiedy to po raz kolejny wyjechał do Monachium, aby nadzorować próby do wystawienia jego wielkiej opery „Idomeneo, król Krety”. Pobyt w Monachium nieco się przedłużył i Mozart stracił swoją posadę w Salzburgu, postanowił więc osiąść w Wiedniu. Tu poznał siostrę swojej dawnej ukochanej, Konstancję Weber, z którą ożenił się w 1782 roku. Z tego związku przyszło na świat sześcioro dzieci, ale tylko dwójka osiągnęła wiek dorosły. W Wiedniu Mozart dożył swoich dni, zmarł w 1791 r. Wbrew panującej przez pewien czas opinii, jego kondycja finansowa była dość dobra. Dorobek Mozarta jest nie tylko wybitny, ale też wyjątkowo bogaty. Kompozytor, który przeżył zaledwie 36 lat, pozostawił po sobie kilkaset utworów. Jego dzieła odznaczają się lekkością, melodyjnością i dowcipem. Ulubionym gatunkiem Mozarta, jak można wnioskować z jego korespondencji, była opera. Napisał ich ponad 20, większość w stylu włoskim. Do najbardziej znanych należą: „Uprowadzenie z Seraju”, „Wesele Figara”, „Don Giovanni”, „Czarodziejski flet”. Za absolutnie genialny utwór uważany jest 23. Koncert KV 488 na fortepian z towarzyszeniem orkiestry, skomponowany w 1786 roku w Wiedniu. Część druga koncertu Adagio to chwytający za serce, mistrzowski popis kompozytorskiego kunsztu. Wykonania Marii Yudiny, Artura Rubinsteina, Vladimira Horowitza oraz Maurizio Polliniego przeszły do historii jako najwybitniejsze.
Wolfgang Amadeusz Mozart
XXIII Koncert fortepianowy A-Dur
(KV 488)
Części:
I Allegro
II Adagio
III Allegro assai
