Trudno znaleźć w muzyce hiszpańskiej inny przykład takiego kunsztu formy i bogactwa melodii, jak w kompozycji Rodriga. Pierwszy raz w historii połączone ze sobą ilustracyjność i klasyczność zachwyciły współczesną kompozytorowi krytykę muzyczną. „Wyjątkowa czystość, nastrojowość i dobrze zrealizowane nagranie plus partia solowa wykonana z wyobraźnią.” – Penguin Guide

O utworach:

Concierto de Aranjuez (1939) wziął swoją nazwę od najbardziej okazałego pałacu w Madrycie. Kompozycja ta nie posiada jednak ścisłego programu, tytuł sugeruje raczej typ nastrojowości wypływający z ludowej muzyki hiszpańskiej, z której Rodrigo czerpał inspirację. Wolna część z przepięknym solo rożka angielskiego zapewniła całej kompozycji miejsce wśród największych przebojów muzyki klasycznej. Cechą charakterystyczną tego utworu jest sposób wplatania przez Rodriga tradycyjnych melodii i charakterystycznych rytmów muzyki hiszpańskiej bez odwoływania się do cytatów. Jak zauważył jeden z krytyków: „Nie ma drugiego dzieła tak malowniczo oddającego charakter muzyki hiszpańskiej w połączeniu z mistrzostwem formy. Pierwszy raz w historii muzyki ilustracyjność i klasyczny umiar tak idealnie się z sobą złączyły”. Jednoaktowy balet Manuela de Falli, Trójkątny kapelusz (1917) to urocza opowieść o młynarzu, jego żonie i kochliwym burmistrzu (z jego nieodłącznym trójkątnym kapeluszem). Ten ostatni, flirtując z jego żoną, skazuje młynarza na areszt. Pośliznąwszy się w pewnym momencie, wpada do wody nieopodal młyna. Podczas gdy części ubioru suszą się na sznurku, a burmistrz zasypia w łóżku młynarza, ten wydostaje się z więzienia i wraca do domu. Podejrzewając żonę o zdradę, przywdziewa strój burmistrza i uderza w konkury do jego żony. Role odwracają się i następuje komedia licznych pomyłek. Taniec Sąsiadów utrzymany jest w formie andaluzyjskiej seguidilli (barwny taniec w metrum trójdzielnym), Taniec Młynarza to farruca (tradycyjny taniec andaluzyjski o rodowodzie cygańskim), a Taniec Finałowy to jota (taniec w metrum trójdzielnym z północnej Hiszpanii). Balet de Falli El Amor brujo (Miłosne czary) z 1915 roku opowiada o Cygance Candelas, młodej wdowie zakochanej w młodzieńcu o imieniu Carmelo. Nęka ją jednak przeszłość w postaci ducha zmarłego męża. Carmelo chce uratować ukochaną przed obłąkaniem i namawia Lucię, przyjaciółkę Candelas, aby udawała, że spodziewa się zalotów z zaświatów. Nawiązuje się flirt przyjaciółki ze zjawą, uwalniając Candelas od niechcianego widma. Największą popularnością z całego baletu cieszy się niezwykle efektowny Taniec ognia. España, jeden z najbardziej wyrazistych utworów hiszpańskich, jest wczesnym dziełem Emanuela Chabriera. Inspiracją do jego napisania były wakacje spędzone w Hiszpanii w 1883 roku. „Dzięki urzekającej rytmice tematów tego utworu – pisał po premierze Julien Tersot – możemy wyobrazić sobie wirujących tancerzy.” Napisana dla Segovii i przez niego wykonana Fantasia para un gentilhombre (1954) jest dziełem niespotykanym z uwagi na zapożyczenia wzięte z muzyki innego kompozytora, XVII -wiecznego lutnisty na dworze króla Hiszpanii, Filipa IV, Gaspara Sanza. Rodrigo powiedział o swojej kompozycji: „Chciałbym, aby Gaspar Sanz, gdyby mógł usłyszeć moją muzykę, wykrzyknął – <>”