„Powolny, hipnotyzujący chorał gregoriański obecny jest w liturgii kościoła katolickiego od ponad 1400 lat, stanowiąc ważny składnik nabożeństw obok czytań, psalmów i zbiorowych wypowiedzi wspólnoty. Wiele średniowiecznych manuskryptów, bogato zdobionych i ilustrowanych, to prawdziwe dzieła sztuki, które do dziś przechowują tę głęboko kontemplacyjną muzykę”

O muzyce:

Głównym problemem dla tych, którzy chcieliby dociec, jak brzmiała muzyka wczesnochrześcijańska, jest zapis, który pojawił się dopiero ok. VII w. n.e. Wiemy, że nabożeństwa religijne zawierały recytacje, śpiew zbiorowy, psalmy wykonywane przez kapłanów, jak i śpiewane odpowiedzi zgromadzenia wykonywane na sposób antyfonalny (dwa chóry naprzemiennie) lub responsorialny (kantor na przemian z chórem). Jednak jedyne zachowane źródła pisane pochodzące z wczesnego średniowiecza to zaledwie fragmenty, jak skrawek papirusu datowany na III w. n. e., który z racji licznych ubytków w tekście nadal pozostaje dalece niejasny. Reformy wprowadzone przez papieża Grzegorza Wielkiego (540-604) miały na celu zorganizowanie całej wówczas wykonywanej w kościele muzyki jednogłosowej. Wiele przekazywanych dotąd drogą ustną melodii zostało zapisanych. Większość zachowanej z tego okresu muzyki to kompozycje religijne, z uwagi na fakt, że spisywanie repertuaru odbywało się przede wszystkim w klasztornych skryptoriach. Archaiczne brzmienie muzyki średniowiecza ma swoje źródło w stosowanym wówczas systemie dźwiękowym dalece różniącym się od dzisiejszego. Większość twórców ówczesnej muzyki pozostaje do dziś anonimowymi za wyjątkiem kilku znanych z nazwiska kompozytorów, jak np. Bruno z Toul (późniejszy papież Leon IX) czy dwunastowieczna mniszka, Hildegarda z Bingen. Chorał gregoriański przetrwał do naszych czasów jako swoisty patchwork melodii pochodzących z różnych wieków, stylów, regionów. Cechy różniące poszczególne utwory odzwierciedlają rozbieżności pomiędzy ogólnymi cechami muzyki tworzonej w danym ośrodku, a poszczególne utwory nie powinny być nigdy traktowane jako jednostkowe, zamknięte dzieła. Powszechna była bowiem sytuacja, że jedną melodię wykorzystywano do kilku bądź kilkunastu różnych tekstów. W średniowieczu kościół rzymskokatolicki posługiwał się szczegółowo skodyfikowaną liturgią zwaną Officium Divinum, które stanowiło osiem odprawianych w ciągu doby nabożeństw. Dzień rozpoczynało Matutinum (zwykle ok. 3 w nocy), po którym następowały Laudes. Dzień kończyły Nieszpory (Vespers) i Kompleta. Niniejszy zbiór zawiera wybór hymnów, antyfon (tekstów śpiewanych), responsoriów, a także innych śpiewów wykonywanych przez mnichów o określonych godzinach podczas nabożeństw kościelnych. Wiele średniowiecznych manuskryptów, bogato zdobionych, z licznymi rysowanymi i malowanymi ornamentami to dzieła sztuki same w sobie. Są to jedyne źródła, które mogą nam cokolwiek powiedzieć o muzyce pochodzącej sprzed ok. 1500 lat.