***
Wędruję polem Twego czoła
oświetloną ścieżką
między bruzdami zmartwień
aż po horyzont
siwych włosów
głębiej myśli ogrodem (…)
Regina Lipecka, z tomu Latawce
Wszystko zaburza jedno oko pośrodku: czujne, wytężone i przeszywające. I bruzdy zmartwień na czole. Wskazują na lata doświadczeń i świadomości. Oko wielkiego brata – w tym konkretnym wypadku sfeminizowane oko wielkiej siostry – wywołuje wrażenie głębi i nieskończoności. Sięga tam, gdzie wzrok nie zwykł sięgać. Dostrzega horyzont, tę linię pozornego kontaktu nieba z ziemią. Miejsce zetknięcia się i połączenia spraw najważniejszych z trywialnymi. Ta przestrzeń obserwacji, zasięg naszych zmysłów, granica naszej wiedzy, wreszcie – początek i kres naszych zainteresowań usytuowane zostają w samym centrum.
Tegoroczna, wyjątkowa, bo jubileuszowa edycja ULICY odbędzie się w Krakowie w dniach 8–10 lipca 2022 roku. Przez trzy festiwalowe dni po brzegi wypełnione teatralnymi bombonierkami – zachwycającymi widowiskami plenerowymi, pokazami kameralnych spektakli dla dzieci i dorosłych, premierami, koncertami, warsztatami i panelami dyskusyjnymi – oczy mieszkańców Krakowa, gości oraz turystów z Polski i całego świata zwrócą się na najpiękniejsze sceny plenerowe miasta: Rynek Główny, Mały Rynek, Rynek Podgórski oraz plac Jana Nowaka-Jeziorańskiego. W tych właśnie przestrzeniach sztuka uliczna spoglądać będzie w kierunku „Horyzontu polskiego” – motywu przewodniego obecnego festiwalu.
Zza niego wyłonią się szerokie odwołania do społecznych wydarzeń, tych rozgrywających się dawno temu i tych powracających, których uczestnikami ponownie dziś jesteśmy. Przemierzymy Polskę i świat, by finalnie dostrzec to, co już od dawna wiemy. By na nowo stać się świadkami historii, która na naszych oczach zatacza koło. Wnikniemy głębiej, poza pierwszy plan. Poza przysłowiowy pierwszy rzut oka. Tam, gdzie zwykle nie mamy dostępu, bądź tam, gdzie dotrzeć nie chcemy. Dostrzeżemy to, co na ogół omijamy wzrokiem, co jest ukryte i nie pasuje do idealnego obrazu świata i nas samych. Wszystko to, co skrywane, wstydliwe i odrzucane.
ULICA Festival to święto nie tylko teatrów ulicznych, ale i ulicznych tematów, obok których każdego dnia przechodzimy, które mijamy, na które się natykamy, których świadkami i zarazem bohaterami sami jesteśmy.
Z otwartym umysłem zapraszamy na podróż przez światy tolerancji i obojętności. Różnorodności i homogenizacji. Wolności i zniewolenia. Czułości i okrucieństwa. Dzięki muzycznej podróży przez Bieszczady i Beskid Niski z Kapelą spod Rubani oraz spektaklom Stacja Świadek goleniowskiego Teatru Brama i Echa Teatru Migro poznamy niesamowitą siłę ukrytą w lokalnych historiach.
Na pytania o granice naszego człowieczeństwa, wspólnoty i odrębności odpowiedzą poruszające performanse. Artyści Afuma splatający się w braterskim uścisku i rozdzielający, walczący i zaraz po tym zawierający rozejm staną się metaforą współczesności. Cztery niezwykłe kobiety z Cia.Maduixa w ruchowej instalacji Migrare całymi sobą będą zabiegać o poczucie przynależności i nowy dom. Staną się odpowiedzią na wszystkie niewidzialne, choć istniejące granice w świecie bez granic. Skierowana przeciwko nim nienawiść i bezpodstawne uprzedzenia to problem niezwykle aktualny także dziś. Wszystkim ludzkim zachowaniom, tym dobrym i tym złym, niczym w lustrze przyjrzymy się w spektaklu Kamchàtka – będzie to okazja, by zweryfikować naszą postawę wobec obcych, odmiennych i obcokrajowców.
Podczas ULICA Festival wraz z przekraczaniem granic postrzegania i reagowania na nowe okoliczności na horyzoncie naszego życia następuje również przekroczenie dyscyplin artystycznych takich, jak taniec, teatr, sztuki performatywne czy muzyka. Zatrzymanie się na jednym z miejskich placów – scen tegorocznego festiwalu – a przez to zaburzenie codziennego rytmu i rytuału może stanowić niezwykłą okazję do nabrania powietrza, odetchnięcia i stanięcia w gotowości na przyjęcie czegoś nowego. Zachęci nas do tego utalentowany Agro The Clown, a drugą stronę życia, rewers, o którym często zapominamy, objawią nam artyści Ici’bas Company, nakłaniając do wspólnego odpoczynku na łonie natury.
ULICA to także miejsce premier. Karina Grabowska zapozna nas z bohaterami dnia codziennego w Żywotach świętych osiedlowych, a Krakowski Teatr Tańca w koprodukcji z Teatrem KTO, Teatrem Polskim w Bydgoszczy oraz Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie zreinterpretuje w autorskiej wizji Eryka Makohona i Wojciecha Farugi motyw kochanego przez wszystkich Małego Księcia, który dziś jest już Dużym Księciem.
35. edycja festiwalu ULICA stanie się polem bitwy naszych myśli, przekonań i wierzeń, a zarazem polem do zabawy, powrotem do niczym niezmąconej radości i zaczerpnięciem haustu świeżego powietrza. Pozwólcie sobie na luksus eksplorowania i przybywajcie do Krakowa w drugi weekend lipca.
Afuma
Togo
W języku ifè, używanym w regionie Atakpamé (środkowe Togo), afumato nadrzewna, rosnąca na rafii paproć, z której wykonywane są szczudła. Kiedy w 2012 roku togijska grupa rozpoczynała działalność, wybrała właśnie tę nazwę, aby podkreślić ideę nieustannego doskonalenia swych umiejętności w sztuce szczudlarskiej. Zespół czerpie z tradycji przodków, wzbogacając występy własnymi innowacyjnymi pomysłami.
Etsumon | Solidarność
Popis szczudlarski barwnie połączony ze sztuką żonglerki, tworzeniem żywych rzeźb oraz elementami komedii. Artyści, którzy patrzą na publiczność z wysokości pięciu metrów, zachwycają umiejętnościami – a wszystko to w rytmie afrykańskich bębnów i w atmosferze dobrej zabawy!
Scenariusz i reżyseria: Afuma
Występują
Szczudlarze: Ayena Kassegne (Kass), Apedo Marcellin (Makinzo), Kinglo Honoré (Honokssi)
Perkusiści: Tchalla Kossi (You), Samba Diarra
Premiera: Rue Dance, Niamey, Niger
Czas trwania: 25 minut
www.afuma.fr
www.facebook.com/afumatogo
Agro the Clown
Włochy
Luca Della Gatta rozpoczął edukację w zakresie sztuki cyrkowej w szkole Carampa w Madrycie. Ten czas przybliżył mu życie klauna. Później artysta zaczął studiować teatr fizyczny i pantomimę w madryckiej szkole Nouveaux Colombier kierowanej przez José Pirisa, ucznia Marcela Marceau.
Miał okazję uczyć się u Roberta Escobara i Igóna Lerchundiego w Buenos Aires, a następnie na Uniwersytecie Sztuk Performatywnych Philipa Radice’a w Turynie. Od 2010 roku jako Agro the Clown występuje na placach najważniejszych miast Europy oraz na międzynarodowych festiwalach ulicznych.
ImproLocura
Nieprzewidywalne i przezabawne uliczne show, które przełamuje codzienny, nieco nudnawy i całkiem zwyczajny rytm miasta. Ta niespodziewana przerwa w codzienności wyrywa nas z rutyny w prowokacyjnym, zabawnym i ekstrawaganckim stylu. Improwizowany pokaz łączy w sobie pantomimę, techniki klaunady i zachwycające efekty dźwiękowe.
Spektakl zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Artystów Ulicznych w szwajcarskim Vevey w 2019 roku.
Reżyseria i wykonanie: Luca Della Gatta
Premiera: Włochy, 2018
Czas trwania: 45 minut
www.agrotheclown.com
www.facebook.com/agroclown
www.instagram.com/agrotheclown
Bartosz Głowacki
Polska
Koncert: argentyńskie tanga i francuskie musette
Bartosz Głowacki, wirtuoz akordeonu, z wyróżnieniem ukończył Królewską Akademię Muzyczną w Londynie. Jako solista występował w najbardziej prestiżowych salach koncertowych, m.in. w Wigmore Hall, Royal Festival Hall i Royal Albert Hall w Londynie oraz w paryskiej Salle Cortot. Współpracował z takimi gwiazdami światowego formatu jak Nigel Kennedy czy Tanita Tikaram. W dorobku symfonicznym ma występ z London Symphony Orchestra oraz wykonanie premiery Koncertu na akordeon i orkiestrę symfoniczną „The Players” Bretta Deana wraz z London Philharmonic Orchestra. Niemalże każdy rok jego artystycznej działalności przynosi wydawnictwa płytowe. W 2019 roku ukazała się płyta jego grupy Deco Ensemble Liquido, a także nagranie solowe Genesis. Kolejne wydawnictwa to Abrazo Abierto z London Tango Orchestra, na którym artysta zagrał na bandoneonie, oraz Postcard from the South, owoc współpracy z gitarzystą Andreyem Lebedevem.
Czas trwania: 30 minut
Cia.Maduixa
Hiszpania
Wykorzystanie szczudeł jako kluczowego elementu w opowiadaniu historii stało się znakiem rozpoznawczym utworzonej w 2004 roku przez Joana Santacreu grupy Maduixa. Otwierają one przestrzeń do nawiązania dialogu między tańcem, gestem i równowagą, umożliwiając odkrywanie nowego języka scenicznego.
Na przestrzeni lat artystyczne kreacje Cia.Maduixa otrzymały ponad 20 nagród, w tym trzy nagrody Max (Premios Max de las Artes Escénicas) i cztery nagrody dla najlepszego spektaklu podczas FETEN (Feria Europea de artes escénicas para niños y niñas – Europejskich Targów Sztuk Perfomatywnych dla Dzieci). Zespół odwiedził ponad 25 krajów na całym świecie i gościł na wielu międzynarodowych festiwalach.
Migrare
Cztery kobiety i pusta przestrzeń. Pusta, lecz zarazem pełna przeszkód i niewidzialnych granic, irracjonalnej nienawiści i bezpodstawnych uprzedzeń. Kobiety musiały opuścić ojczyznę, a kraj, do którego przybyły, również je odrzucił. Przemieszczają się, szukając swojego miejsca. Miejsca, w którym mogą osiedlić się i zakorzenić – żyć. Miejsca, które mogłyby nazwać domem. Proszą o to całymi sobą. I będą o to walczyć. Ten spektakl to ich walka. Bitwa czterech silnych, odważnych i wytrzymałych kobiet.
Pomysł i reżyseria: Joan Santacreu
Choreografia: Cristina Fernández
Asystent reżysera, dramaturg: Paula Llorens
Muzyka: Damián Sánchez
Kostiumy: Pascual Peris
Projekt oświetlenia: Ximo Olcina
Technika: Sergi Sanjuan
Asystenci producenta: Luisa Juan, Andrés Roses
Producent wykonawczy: Maduixa Teatre SL
Zespół rezydent: Ayuntamiento de Sueca
Koproducenci: Fira Tàrrega, Teatre Escalante, Dansa Metropolitana, MA scène nationale/Pays de Montbéliard
Przy wsparciu: Institut Valencià de Cultura, Teatro Chapí Villena, Ayuntamiento de Algemesí, Ayuntamiento de El Puig, Audionet-Professional
Występują: Laia Sorribes, Melissa Usina, Paula Quiles, Sara Canet
Premiera: FiraTàrrega, Hiszpania, 2021
Czas trwania: 40 minut
http://maduixacreacions.com/en/
FB i Insta: @cia.maduixa
Ici’bas Company
Szwajcaria
Ici’bas Companyzałożyli w 2015 roku Christine Daigle i Mathias Reymond, artyści tańca współczesnego i sztuki cyrkowej. Celem zespołu jest promowanie interdyscyplinarności w sztukach performatywnych. Różnorodność form, kontekstów i mediów, którymi posługuje się Ici’bas, służy przede wszystkim poszukiwaniu odpowiedzi na pytania dotyczące relacji łączących nas z naturą i ze sobą nawzajem.
L’Envers
Ten występ jest jak przebłysk szaleństwa na rogu ulicy. Artyści zajmują skrawek sztucznej murawy i zapraszają przechodniów do zatrzymania się i zaczerpnięcia świeżego powietrza. Ten niewielki, acz przytulny obszar czerpiący z natury pozwala na swobodne oderwanie się od reszty świata. To rodzaj pola bitwy, a zarazem placu zabaw. Wspomnienia krążą tu pomiędzy dzieciństwem a dorosłością. Artyści proponują chwilę oderwania się od codzienności, szansę na ponowne odkrycie otaczającej nas architektury, do której jesteśmy tak przyzwyczajeni. Prostota i surowa teatralność tańca i akrobatyki pozostawiają przestrzeń na ujrzenie zamiast wykonawcy – człowieka.
Twórcy: Mathias Reymond & Christine Daigle
Współpraca, scenografia, dramaturgia: Julien Brun
Występują: Mathias Reymond & Ambre Aucouturier
Premiera: Festival Kunsten op Straat, Holandia
Czas trwania: 40 minut
https://www.cieicibas.com
https://www.instagram.com/cieicibas/
https://www.facebook.com/cieicibas
Joan Català
Hiszpania
Joan Català Carrasco rozwijał umiejętności w kilku szkołach cyrkowych (Madryt, Barcelona, Moskwa), specjalizuje się w sztuce akrobatycznej równowagi. Warsztat aktorski doskonalił pod okiem wielu mistrzów, ucząc się tańca współczesnego, teatru fizycznego i klaunady.
Artysta jest uważnym obserwatorem. Interesuje go łączenie sztuk plastycznych i ekspresji ruchu, kiedy ludzkie ciało oraz otaczające je przedmioty stają się środkami komunikowania się, a scena – przestrzenią dialogu, w której dzięki narzędziom, doświadczeniom i pomysłom wnoszonym przez każdego z uczestników przedstawienia zabawa i praca stapiają się w jedno.
Pelat
Pelatto spektakl, który zaciera granice pomiędzy tańcem, cyrkiem, teatrem i sztuką performansu oraz między publicznością a sceną. Relacje artysty, przedmiotu i gestu tworzą tu przestrzeń dla uruchomienia wyobraźni oraz zaangażowania publiczności do udziału w ulotnym rytuale zbiorowego przeżycia i współodpowiedzialności. Stworzony w 2013 roku spektakl otrzymał szereg prestiżowych nagród i od premiery stale podróżuje po całym świecie.
Euforycznie przyjęty przez widownię zeszłorocznej ULICY spektakl wraca po roku do Krakowa.
Pomysł i reżyseria: Joan Català
Konsultacje: Roser Tutusaus, Melina Pereyra, Jordi Casanovas, David Climent, Pablo Molinero (Los Corderos)
Wykonawca: Joan Català
Czas trwania: 45 min
Kamchàtka
Hiszpania
Kamchàtka to kolektyw artystyczny, którego członkowie – reprezentujący różne narodowości i dyscypliny – po raz pierwszy spotkali się w Barcelonie w 2006 roku. Kierowani tymi samymi zainteresowaniami i obawami pod artystycznym kierownictwem Adriana Schvarzsteina zaczęli intensywnie trenować improwizację grupową na ulicach Barcelony i badać temat migracji. Barcelona… idealne miasto do konfrontacji ze społeczeństwem obciążonym sprzecznościami i pogrążonym w głębokich problemach integracji.
Kamchàtka
Osiem osób. Każda posiada tylko jedną walizkę. Przechodnie czy imigranci? Nieświadomi reguł zachowania w mieście, jego tajników i stylu życia, wędrują i odkrywają, jakby przybyli z odległego lądu. Ich pomysłowość i ciekawość powodują, że skrupulatnie badają wszystko wokół, dziecinni w krokach i ruchach. Wszystko jest tu nowe. Każda rzecz jest pretekstem do kolejnej zabawy. Powoli przemieszczają się i wciągają do wspólnych działań publiczność napotykaną po drodze. Kamchàtka to sen – sen pośród naszej rzeczywistości.
Kamchàtka pozwala na snucie serii subtelnych gier, rzeczywistych, a zarazem nieprzewidywalnych, które toczą się pomiędzy zespołem i publicznością. Tę ostatnią tworzą przede wszystkim mieszkańcy miasta goszczącego artystów, którzy pytają: „Skąd oni przyszli? Kim oni są?”. Targani mieszanymi uczuciami widzowie będą musieli podjąć decyzję. Wybierają otwarty umysł czy życie w strachu? Tolerancję czy obojętność? Różnorodność czy jednorodność? Czy budować przyszłość z postaciami z Kamchàtki czy też ją odrzucić? Kamchàtka to przede wszystkim lustro naszych zachowań wobec Odmiennych, Obcokrajowców, Innych.
Wielka Nagroda Jury, MiramirO – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Gandawie, Belgia, 2008.
Oryginalny pomysł i kierownictwo artystyczne: Adrian Schvarzstein
Wykonawcy i twórcy: Cristina Aguirre, Maïka Eggericx, Sergi Estebanell, Claudio Levati, Andrea Lorenzetti, Judit Ortiz, Lluís Petit, Josep Roca, Edu Rodilla, Santi Rovira, Gary Shochat, Prisca Villa
Wykonawcy: Amaya Mínguez, Jordi Solé
Premiera: FiraTàrrega, Hiszpania, 2008
Czas trwania: 60 minut
Specjalne podziękowania dla Escena Poblenou i Centre Civic Can Felipa, Barcelona
Wsparcie tournée: Institut Ramon Llull & INAEM
http://kamchatka.cat/en/home/
https://www.facebook.com/ciakamchatka/
Kapela spod Rubani
Koncert
Polska
Muzyczne poszukiwania Kapeli spod Rubani rozpoczęły się od wykonań łemkowskich piosenek, które z czasem zostały wzbogacone o kompozycje Wojciecha Pelczara (nauczyciela członków zespołu oraz jego inicjatora) do tekstów lokalnych poetów. Utwory opowiadające o Bieszczadach i Beskidzie Niskim przyniosły zespołowi liczne nagrody na festiwalach i przeglądach piosenki. W 2021 roku kapela wydała debiutancką płytę.
Występują: Anna Borkowska i Michalina Buczyńska (skrzypce), Marcelina Wojtoń (wiolonczela), Bartosz Głowacki (akordeon).
Czas trwania: 60 minut
https://www.facebook.com/kapelaspodrubani
Krakowski Teatr Tańca
Polska
Krakowski Teatr Tańca działa od 25 lat. Organizuje wydarzenia o charakterze partycypacyjnym, angażującym wszystkie grupy społeczne, stymuluje lokalne społeczności i buduje środowisko tańca. Edukuje setki tancerzy, amatorów i zawodowców. Jako teatr tańca podróżuje po regionie, Polsce i Europie, a jego spektakle, pokazywane także na placach i skwerach, obejrzały dziesiątki tysięcy widzów. Liderami Teatru są Eryk Makohon i Paweł Łyskawa.
Duży Książę
Premiera
Spektakl inspirowany słynną książką Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, stworzony na styku teatru tańca, działań multimedialnych i teatru plenerowego. Jest metaforyczną opowieścią o tym, co mogłoby się stać, gdyby Mały Książę dorósł. Już jako Duży Książę powraca do miejsc, które wcześniej odwiedził, jednak z trudem je rozpoznaje: wszystko wygląda tak samo znajomo, jak i obco. Ponownie spotyka różę, lisa, latarnika i innych. Nie wie jednak, czy to jego pamięć ich zmieniła, czy zmienił ich czas. Jego podróż powtarza tę poprzednią, lecz z perspektywy dorosłego mężczyzny, który targany kryzysem wieku średniego podejmuje próbę ocalenia dziecięcych marzeń i wrażliwości na świat.
Reżyseria: Eryk Makohon, Wojciech Faruga
Animacja: Klaudia Ptasińska-Wajda
Choreografia: Eryk Makohon oraz zespół
Asystentka choreografa: Agata Jędrzejczak
Dramaturgia: Wojciech Faruga
Kostiumy: Sylwester Krupiński
Scenografia: Eryk Makohon
Koordynacja techniki: Szymon Pater
Produkcja: Stowarzyszenie Krakowski Teatr Tańca
Współpraca: Teatr KTO, Teatr Polski w Bydgoszczy, Muzeum Inżynierii i Techniki w Krakowie
Występują: Agata Jędrzejczak, Paweł Łyskawa, Patrycja Marszałek, Martyna Mazurek, Natalia Myczewska, Magda Niedzielska (Skowron)
Czas trwania: 45 minut
Sfinansowano ze środków Fundacji PZU.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
www.krakowskiteatrtanca.pl
www.facebook.com/KrakowskiTeatrTanca
Krakowskie Stowarzyszenie Fotograficzne FOTOGALICJA
ULICA w obiektywie
Wystawa
Tradycyjna już coroczna wystawa zdjęć prezentujących poprzednią edycję festiwalu ULICA, któremu od lat wiernie towarzyszą członkowie Krakowskiego Stowarzyszenia Fotograficznego FOTOGALICJA.
KSF FOTOGALICJA dzięki działaniom na rzecz sztuki fotograficznej wpisało się na stałe w życie artystyczne Krakowa. Konsekwentnie podejmuje rolę współorganizatora imprez charytatywnych. Organizuje wykłady na temat techniki i sztuki fotograficznej, a także prezentuje możliwości w studiu fotograficznym, prowadząc sesje, szkolenia i plenery. Stowarzyszenie zrzesza ludzi o bardzo różnych zainteresowaniach fotograficznych, którzy poprzez swoją aktywność pokazują, że fotografia może być sposobem na interesujące i wartościowe życie.
W tym roku na wystawie prezentowanej w kawiarni Vis-à-Vis w dniach 27 czerwca – 24 lipca zobaczymy zdjęcia autorstwa Anny Nowak, Wojciecha Łyko i Roberta Siwka.
Performance Art Studies
Niemcy
PAS | Performance Art Studies to niezależna platforma artystyczno-edukacyjna zajmująca się badaniami i szkoleniami w obszarze sztuki. Od 2008 roku dla osób zainteresowanych sztuką performatywną prowadzi intensywne studia, warsztaty, szkolenia oraz kursy mistrzowskie, kształcąc zarówno w aspekcie praktycznym, jak i teoretycznym czy filozoficznym. W centrum uwagi PAS znajduje się proces artystycznych poszukiwań – pełna otwartości i dynamiczna atmosfera pracy skupionej na wspólnym odkrywaniu, w jaki sposób sztuka performatywna może stać się narzędziem działań artystycznych i społecznych.
Zniekształcony horyzont
Finałowa prezentacja pięciodniowego programu edukacyjnego poświęconego sztuce performatywnej w przestrzeni miejskiej, prowadzonego w Teatrze KTO w dniach 5–10 lipca 2022 roku.
Program warsztatowy poprowadzą:
BBB Johannes Deimling jako prowadzący warsztaty – artysta wizualny zajmujący się sztuką performansu, filmem, rysunkiem i dźwiękiem. Założyciel i dyrektor artystyczny platformy PAS.
Monika Deimling jako krytyczna obserwatorka i fotografka warsztatów – artystka wizualna zajmująca się fotografią, haftem i filmem. Jest menedżerem kreatywnym i fotografem PAS.
Horyzont jest często opisywany na sposób romantyczny: jako coś szerokiego, otwartego, odległego i nieosiągalnego. A przecież horyzont mamy też w mieście, a gdy je przemierzamy, zmienia się on na każdym zakręcie, z każdym krokiem, z każdym naszym ruchem wśród miejskiej architektury. Wydaje się dostępny, choć wiemy, że kiedy się do niego przybliżamy, przemienia się w inny horyzont. W Zniekształconym horyzoncie artyści badają miasto z perspektywy tego, co znajduje się pomiędzy jego określonymi obiektami, tego, co dzieje się w drodze pomiędzy nimi; sprawdzają też, jak wykorzystać te obserwacje do tworzenia sztuki performatywnej skoncentrowanej na osobistych horyzontach ludzi i ich przemieszczaniu się. Starają się oddać energię, która przepływa przez ulice, i zaskakujący, fascynujący i bogaty dialog z życiem miasta.
Finalny performans bazujący na badaniach PAS zobaczymy w sercu Krakowa: na Rynku Głównym, w przestrzeni, która w wyjątkowy sposób skupia wszystkie te aspekty. Spektakl będzie poszukiwać odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób poprzez zniekształcenie można przyciągnąć uwagę i zainicjować artystyczny dialog.
Warsztaty są realizowane w ramach projektu Cztery odcienie teatru, który korzysta z dofinansowania w ramach Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (MF EOG) 2014–2021.
https://performanceartstudies.com/
Pjoter
Polska
Pod pseudonimem Pjoter kryje się Piotr Chlipalski: performer, fotograf, producent, twórca wideo, animacji i mappingów. Pomysłodawca i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Artystów Ulicy ULICZNICY w Gliwicach, współzałożyciel formacji Muzikanty.
Kawaler
Amant, absztyfikant, nieżonaty, singiel? Ten, który wiecznie poluje na miłość, próbując jednocześnie desperacko zachować święte rytuały codzienności. W improwizowanych scenach z udziałem publiczności, ze scenografią i ścieżką dźwiękową tworzoną z niczego Pjoter przygląda się życiu na swój sposób inteligentnego i całkiem przystojnego jegomościa, który jest całkowicie nieprzygotowany do życia z drugą osobą.
Autor i wykonawca: Piotr Chlipalski
Czas trwania: 40 minut
Teatr Biuro Podróży
Polska
Zespół, założony w 1988 roku przez Pawła Szkotaka, przez lata wypracował własny warsztat oraz rozpoznawalny styl teatralny. Grał przedstawienia w ponad 50 krajach na sześciu kontynentach. Specjalizuje się w widowiskach plenerowych. Jest inicjatorem wielu projektów artystycznych i społecznych. Współpracował z uchodźcami palestyńskimi w Bejrucie oraz prezentował spektakl Carmen Funebre na Zachodnim Brzegu, w irackim Kurdystanie oraz w regionie Diyarbakır (Kurdystan).
Kaspar
Spektakl Kaspar nawiązuje do historycznej postaci Kaspara Hausera nazywanego sierotą Europy. Wychowywany bez kontaktu z drugim człowiekiem, zamknięty w małym pomieszczeniu – nie wie, kim jest, nie zna ludzi i niczego nie potrafi. Historia Kaspara, przedstawiona w estetyce prostej ludowej opowieści przeniesionej w przeszłość, pokazuje, jak zmienia się społeczna percepcja Obcego i jak jego nieoczekiwane pojawienie się wpływa na decyzje i działania społeczności.
Reżyseria: Paweł Szkotak
Scenariusz: Paweł Szkotak i zespół Teatru Biuro Podróży
Scenografia: Paweł Szkotak, współpraca: Joanna Sapkowska, Natalia Kołodziej
Muzyka: Jan Sebastian Bach – wykonanie Maciej Bator
Występują: Bartosz Borowski, Bianca Diaconu, Łukasz Kowalski, Nemanja Miric, Maja Osińska, Paweł Stachowczyk, Marta Strzałko, Karolina Wensierska, Tomasz Wrzalik
Premiera: Rawicz, 2021
Czas trwania: 55 minut
Teatr Brama
Polska
Założony w Goleniowie w 1996 roku przez Daniela Jacewicza. Należy do najbardziej znanych w Polsce i na świecie niezależnych teatrów alternatywnych. Motywację do działań zarówno pod kątem artystycznym, jak i kulturotwórczym stanowi dla zespołu chęć zrewolucjonizowania relacji pomiędzy artystą na scenie a widzem.
Stacja Świadek
Autorski spektakl Stacja Świadek jest oparty na wywiadach przeprowadzonych z byłymi i obecnymi mieszkańcami Goleniowa. Społeczność na terenach Ziem Odzyskanych przed II wojną światową i po niej tworzyli Polacy i Niemcy, którzy ze względu na sytuację polityczną zostali zmuszeni do migracji. Autorzy poszukują mitu nowego miejsca, pytają o indywidualną i wspólną tożsamość. Budują tradycję, która jest nowa, wciąż poszukiwana i wielokulturowa. Spektakl Stacja Świadek to próba odnalezienia łączników pomiędzy dwiema społecznościami, które w trudnych okolicznościach musiały opuścić dom i wyruszyć w nieznane, by znaleźć bezpieczne miejsce do życia. Aktorom w trakcie spektaklu towarzyszy muzyka grana na żywo przez Kapelę Teatru Brama, która wnosi swój unikatowy i lokalny repertuar.
Reżyseria: Daniel Jacewicz
Współdramaturgia: Edyta Rogowska, Dorota Porowska, Thomas Avenhaus
Muzyka: Kapela Teatru Brama
Wideo: Michał Nogala, Michał Żak
Dźwięk: Jacek Gałkiewicz
Reżyseria świateł: Wojciech Rosiński, Elias Saadedine, Filip Stachura
Obsada: Evanthi Athanasiadi, Jennifer Crissey, Aleksandra Ślusarczyk, Weronika Więzowska, Konrad Bartoszewicz, Patryk Bednarski, Bartłomiej Kwaśniewicz, Aleksander Kwietniak, Wojciech Rosiński, Kamil Więzowski
Premiera: Goleniów, 2021
Czas trwania: 60 minut
https://www.facebook.com/teatrbrama
Teatr Ewolucji Cienia
Polska
Założony w 2008 roku przez Wiolettę i Sławomira Dadejów. Specjalizuje się w nurcie teatru ruchu i teatru plastycznego. Jego oszczędne w środkach przedstawienia charakteryzuje swoista poetyka obrazu i ilustracyjna muzyka. Ciężar opowieści zostaje przeniesiony na człowieka, któremu sekunduje ascetyczna scenografia. Twórcy w swych działaniach każdorazowo zastanawiają się nad rozumieniem uniwersalnych tematów oraz ich ewolucją w perspektywie historycznej.
Rozpoznani Nierozpoznani
Spektakl odwołuje się do dzieła zmarłej w 2017 roku światowej sławy artystki Magdaleny Abakanowicz. Podobnie jak w wypadku dzieł tej znakomitej rzeźbiarki mamy tu do czynienia z autonomiczną wypowiedzią artystyczną dotykającą spraw prymarnych – kwestii wolności i zniewolenia jednostki ludzkiej, a nawet całych zbiorowości. Ukazując jednostkę na tle zbiorowości, artyści zastanawiają się nad istotą tożsamości człowieka, nad tym, co go stymuluje do działania i jakie są skutki tych działań. Spektakl zabiera widzów w plastyczno-ruchową podróż przez dzieje i doświadczenia narodów, głównie europejskich. Pobrzmiewają w nim również echa szerszych odniesień historycznych, które potęgują jedynie uniwersalność przesłania.
Scenariusz: Sławomir Dadej
Reżyseria: Wioletta Dadej
Muzyka: Paweł Głosz
Kostiumy, scenografia: Izabela Kolka, Sławomir Dadej
Występują: Agnieszka Brząkała, Anna Dadej, Emilia Dadej, Wioletta Dadej, Weronika Kątna, Agata Majchrowska, Aleksandra Mazurek, Gabriela Prądzyńska, Anastazja Radkowska, Edyta Sosnowska, Paulina Stanisławek, Hanna Tomaszewska, Alicja Wachowiak, Tymoteusz Brząkała, Hubert Caban, Damian Dadej, Sławomir Dadej, Jeremiasz Kokot, Kacper Kujawa, Mikołaj Makowski, Mirosław Ogórek, Adam Śnihur, Kamil Zawadzki
Premiera: Poznań, 2018
Czas trwania: 55 minut
https://www.facebook.com/TeatrEwolucjiCienia
Teatr HoM
Polska
Teatr HoM to projekt, który integruje artystów eksplorujących różne formy teatralne, performatywne i muzyczne oraz ich wypadkowe. Inicjatorem przedsięwzięcia jest aktor i reżyser teatru pantomimy Jakub Kabus. Patronat nad przedsięwzięciem sprawuje Teatr Mały w Tychach, Miejskie Centrum Kultury w Tychach oraz Stowarzyszenie Śląskie Zakłady Sztuki.
Don Kichot
Monumentalne widowisko plenerowe z muzyką na żywo w wykonaniu mistrza flamenco, gitarzysty Michała Czachowskiego oraz saksofonisty Michała Sosny.
„Miasteczko... Miasteczko jak miasteczko. Pełno takich w świecie, a wszystkie jednakie. Zgiełk, gwar i tumult. Możni się bogacą, nędzarze biednieją, złodzieje kradną, a dzieci się śmieją. Rwetes. Hałas. Ciche cudzołóstwo i głośne modlitwy. Matrony, pieniacze, wściekłe żony, lubieżnicy i łajdacy, a nie rozróżnisz, kto kim, bo się przecież tak sprytnie chowają... a to za funkcją, a to za urzędem, a jak nie ma za czym większym, to choć za ubiorem... Domy, rzeźnia, targ i młyn...”.
Scenariusz i reżyseria: Jakub Kabus
Scenografia: Jakub Kabus, Marek Sobieski
Projekt lalki konia: Tomasz Frąszczak
Muzyka: Michał Czachowski, Michał Sosna
Występują: Alina Bachara, Katarzyna Gogacz, Agnieszka Malicka, Anna Stępień, Marta Zielonka, Kamil Ciesielski, Michał Dorda, Tomasz Frąszczak, Jakub Kabus, Grzegorz Król, Cezary Kruszyna, Maciej Nogieć, Krzysztof Wajda, Grzegorz Żyła
Premiera: Tychy, 2021
Czas trwania: 60 minut
www.teatrhom.pl
https://www.facebook.com/teatrhom
Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie
Polska
Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie wraz z teatrami Krakowa i Zakopanego należy do grupy małopolskich teatrów instytucjonalnych. We współpracy z najwybitniejszymi reżyserami, scenografami czy muzykami produkuje kilka premier rocznie, które są prezentowane na festiwalach oraz na innych scenach teatralnych w całej Polsce. Od 25 lat tarnowski teatr jest organizatorem Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia, od 13 lat zaprasza także na Festiwal Spektakli dla Dzieci Mała Talia. Oprócz przedstawień odbywają się tu także koncerty, wystawy, warsztaty czy spotkania, które uzupełniają bogatą ofertę repertuarową.
Noc Helvera
Chociaż dramat Villqista powstał dwadzieścia lat temu, stanowi doskonałe odbicie lęków i zjawisk zachodzących we współczesnym świecie. Helver wraca do domu, w którym czeka na niego Karla. Kobieta robi wszystko, by odwrócić jego uwagę od szalejącego za oknem zła. Na próżno – chłopak jest zafascynowany siłą, wojskowym drylem i radykalnymi hasłami. Ten kameralny spektakl to wzruszająca i bardzo aktualna opowieść o pragnieniu miłości i bezpieczeństwa w czasach rodzącego się totalitaryzmu, o tym, że granica pomiędzy normalnością a szaleństwem, czułością a okrucieństwem bywa zaskakująco cienka, zaś zło, które czai się za drzwiami, nie jest tak straszne, jak to tkwiące w ludzkich sercach. Twórcy spektaklu ze zrozumieniem przyglądają się człowiekowi, który musi dokonać niełatwego wyboru pomiędzy strachem, z którego rodzi się agresja, a odwagą do poświęceń w imię miłości.
Autor: Ingmar Villqist
Reżyseria: Agnieszka Baranowska
Scenografia: Kamila Grzybowska-Sosnowska
Muzyka: Helena Matuszewska
Asystentka reżysera: Kinga Piąty
Inspicjent, sufler: Krystyna Fudyma
Obsada: Kinga Piąty (Karla), Stefan Krzysztofiak (Helver)
Premiera: Tarnów, 2019
Czas trwania: 70 minut
Teatr Klinika Lalek
Polska
Teatr Klinika Lalek powstał w 1988 roku we Wrocławiu na Wydziale Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Trzy lata później przeniósł się do Wolimierza i odtąd działa jako wiejski wędrowny teatr lalkowy. W jego przedstawieniach lalka i aktor współistnieją na równych prawach. Efekty możemy podziwiać głównie na łąkach, placach i ulicach. W przedstawieniach teatru udział biorą także machiny jeżdżące, grające instalacje, stwory, ludzie i żywioły. Muzyka towarzysząca spektaklom często jest grana na żywo przez orkiestrę i aktorów.
Kosmiczna podróż Guliwera
Kosmiczna podróż Guliwera na motywach powieści Jonathana Swifta nawiązuje do przełomowego momentu w historii naszej planety. Nocą 21 grudnia 2020 roku świat wszedł w Erę Wodnika. Widziane z Ziemi wzajemne ustawienie Jowisza i Saturna w jednej linii sprawiło, że wyglądały na nieboskłonie jak jedna planeta. Według astrologów oznacza to ogromne zmiany w ludzkiej mentalności. Nadejście Ery Wodnika obwieszcza światu koniec starego i początek nowego życia: kres wojen i kłótni, za to nastanie pokoju i szacunku wobec natury i wszystkich istot. Spektakl adresowany zarówno do dzieci, jak i dorosłych zabiera nas w podróż do gwiazd i sprowadza z powrotem na ziemię, uświadamiając nam, że nie wystarczy żyć – liczy się przede wszystkim to, jak żyjemy.
Reżyseria: Wiktor Wiktorczyk
Scenariusz: Stanisław Wolski, Wiktor Wiktorczyk, zespół
Scenografia: Zbigniew Roszkowski, Wiesław Drzewiecki, Wiktor Wiktorczyk
Muzyka: Włodzimierz Kiniorski
Teksty piosenek: Marek Konopczak
Studio: Ranjit Prasad
Instalacje/konstrukcje: Bartłomiej Majchrzak / Saldator
Obsada: Anna Olechnowicz-Lachowska, Olga Żmuda, Wiesław Drzewiecki, Tomasz Kanczewski, Kamil Lachowski, Mateusz Matecki, Krzysztof Roszko, Jacek Schmidt, Krzysztof Szczepańczyk, Wiktor Wiktorczyk, Mateusz Zagórski, Przemysław Żychowski
Premiera: Stacja Wolimierz, 2021
Czas trwania: 60 minut
www.klinikalalek.art
Teatr KTO
Polska
Teatr KTO powstał w 1977 roku. Działalność zainaugurował spektaklem Ogród rozkoszy. Pierwszych dziesięć zamkniętych pokazów zobaczyło kilkuset widzów, ponad rok później – niemal trzy tysiące w Krakowie i różnych miastach Polski.
W 45. sezonie artystycznym statystyki wyglądają zgoła inaczej: ponad 80 tytułów – zarówno tych na scenie, jak i na ulicy – obejrzało w Polsce i na świecie około trzech milionów widzów. Teatr gościł w ponad 250 miastach w przeszło 40 krajach na pięciu kontynentach. Spektakle prezentował m.in. w Brazylii, Chinach, Iranie, Japonii, Kanadzie, Kolumbii, Korei Południowej, Kostaryce, Meksyku, Tunezji, USA i niemal wszystkich krajach Europy.
Światowa renoma Teatru KTO to także liczne międzynarodowe projekty. Do najważniejszych należy zaliczyć m.in. spektakl Operacja Opera przygotowany z Norweską Narodową Operą w Oslo oraz instalację teatralną Uchodźcy zrealizowaną w Lipsku z okazji 20. rocznicy upadku muru berlińskiego dla 120-tysięcznej widowni.
Od początku istnienia Teatru KTO jego dyrektorem jest Jerzy Zoń.
Arcadia
Seans lamentacyjny bez słów
Niezależnie od tego, którego zakątku globu jesteśmy mieszkańcami, zagubiliśmy zdolność przysiadania na ulicznych i osiedlowych ławkach. Ta niegdysiejsza domena ludzi wieku dojrzałego, bezpowrotnie dziś utracona, pozbawia człowieka umiejętności obserwacji świata i przyglądania się mu. Spoglądania za jego horyzont. Wpatrywania się w ten symbol nadziei na tak potrzebne odrodzenie. Inspirowana Różewiczowskim Et in Arcadia ego podróż płonnych wiar do kolebki śródziemnomorskiej kultury staje się poematem o kondycji cywilizacji.
W najnowszej premierze Jerzy Zoń nakazuje nam wytężać wzrok do wszechwidzenia. Demaskuje czas teraźniejszy jako wybornego mordercę przeszłości. Idące za tym nieodparte poczucie tęsknoty – za światem, za sztuką, za sobą samym – wraz z pragnieniem posiadania daru przenośnych korzeni towarzyszyć nam będą od pierwszej aż do ostatniej sceny tego lamentacyjnego seansu pozbawionego słów. Jego autor maluje arkadyjski pejzaż z wszystkiego, co najpiękniejsze i najokrutniejsze w ziemskim życiu, w którym echa mitycznych słów dopadają nas w każdym zakamarku.
Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jerzy Zoń
Ruch sceniczny, choreografia: Eryk Makohon
Scenografia: Marek Braun, Jerzy Zoń
Kostiumy: Joanna Łagowska, Elżbieta Kwasek
Występują: Magdalena Dymsza, Paulina Lasyk, Grażyna Srebrny-Rosa, Marta Zoń, Sławomir Bendykowski, Aleksander Kopański, Tomasz Łukawski, Franciszek Muła, Szymon Pater, Mieszko Syc
Czas trwania: 60 minut
Żywoty świętych osiedlowych. Dzielnica XIII
na podstawie Żywotów świętych osiedlowych Lidii Amejko
premiera
Stworzeni przez Lidię Amejko święci to mieszkańcy osiedla z wielkiej płyty, choć mieszkać mogliby wszędzie. Każdy z nas mija ich codziennie w swojej dzielnicy. Życiowi wykolejeńcy z duszami z betonu, upadłe anioły spod monopolowego, zapomniani więźniowie swoich mieszkań karmiący się cudzym życiem widzianym z okna, czarujący pijaczkowie, znawcy śmietnikowych skarbów, podwórkowe Ofelie gadające do siebie i Romeowie spod ciemnej gwiazdy... Desperacko próbują uczynić swoje przegrane życia znaczącymi. Opowiadają o zmaganiach z codziennością, podnosząc je do rangi legendy. Snują bełkotliwe hagiografie w oczekiwaniu na świętość.
Zaprosiliśmy ich do Podgórza, urokliwej dzielnicy Krakowa łączącej w sobie klimat małego miasteczka, dzikość przyrody oraz wielkomiejskość muzeów, knajp i restauracji. Usłyszymy ich historie wraz z opowieściami prawdziwych mieszkańców Podgórza. Przyjrzymy się codziennemu życiu dzielnicy, poznamy problemy i marzenia tych, którzy tu żyją, odwiedzimy wyjątkowe miejsca tworzone przez wyjątkowych ludzi. Z tego, co mamy pod ręką, z naszego zwykłego życia stworzymy miejską legendę.
Autorka tekstu: Lidia Amejko
Reżyseria i adaptacja tekstu: Karina Grabowska-Fiałek
Muzyka: Aleksander Fiałek
Wideo: Wiktor Obrok
Występują: Karina Grabowska-Fiałek, Aleksander Fiałek, Karol Śmiałek, Magdalena Woleńska
Czas trwania: 60 minut
Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach im. Stefana Karskiego
Polska
Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach im. Stefana Karskiego to jedyny profesjonalny teatr lalkowy w województwie świętokrzyskim. Działalność prowadzi nieprzerwanie od 1955 roku. Jego repertuar opiera się na adaptacjach największych polskich i światowych utworów literackich, a także na dramaturgii współczesnej. W ciągu swojej 66-letniej historii „Kubuś” zdobył wiele prestiżowych nagród dla aktorów, twórców i samego teatru, m.in. Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, którym instytucja została odznaczona w 2021 roku.
Legendy ziemi świętokrzyskiej
Spektakl Legendy ziemi świętokrzyskiej nawiązuje do teatru wędrownego i najlepszych europejskich tradycji lalkarskich z wykorzystaniem lalek pacynek, coraz rzadziej występujących na polskich scenach. Świętokrzyskie obfituje w baśnie, legendy i podania przekazywane z pokolenia na pokolenie, w których można znaleźć magię, czary, rozbójników, diabły i czarownice. Atrakcyjna plastycznie forma sceniczna z ciekawą, okraszoną humorem fabułą to znakomity sposób dla najmłodszych na zgłębianie wiedzy o tej części Polski.
Scenariusz: Elżbieta Chowaniec, Marek Zákostelecký
Dramaturgia i tekst: Elżbieta Chowaniec
Reżyseria: Marek Zákostelecký
Scenografia, kostiumy, lalki: Marek Zákostelecký
Muzyka: Wojciech Lipiński
Ruch sceniczny: Ewa Lubacz
Występują: Rafał Iwański, Ewa Lubacz, Michał Olszewski, Beata Orłowska
Premiera: Kielce, 2021
Czas trwania: 40 minut
https://www.facebook.com/TeatrLalkiiAktoraKubus
Teatr Makata
Polska
Teatr Makata powstał w 1995 roku. Od początku istnienia grupa skoncentrowana jest na badaniu granic teatru. Spektakle buduje w sceneriach eksperymentalnych: plenerach czy przestrzeniach industrialnych; nie stroni od form sytuujących się na pograniczu teatru, takich jak happening i sztuki wizualne.
Wesele
Spektakl bada tematykę rytualnego połączenia kobiety i mężczyzny. Dramaturgia oparta jest na obrzędzie weselnym i towarzyszących mu pieśniach, tańcach i zwyczajach inspirowanych Weselem Stanisława Wyspiańskiego i tradycjami ludowymi. Widowisko ma formę podroży, której akty rozgrywają się w kolejnych odsłonach. Forma Wesela animuje przestrzenie miejskie – „nieteatralne”: ulice, place i skwery, przez które widzowie podążają w orszaku. Poprzez uczestniczenie w śpiewach, tańcach, zabawach stają się gośćmi weselnymi. Rytuał przejścia zostaje ubarwiony szczyptą ironii, absurdu i kiczu. Aktorzy tworzą muzykę na żywo – grają i śpiewają. Przedstawienie dotyka wielu płaszczyzn życia współczesnego człowieka, jest metaforą współczesnego świata podzielonego na tych dobrych i tych złych.
Reżyseria: Wiktor Wiktorczyk
Drugi reżyser: Artur Lis
Kostiumy: Ilona Szurkowska
Muzyka: Bartosz Smorągiewicz
Występują: Monika Borysiak, Renata Daszczuk, Monika Maliszewska-Lis, Anna Mika, Katarzyna Stefanowicz, Sylwia Zdunkiewicz, Artur Lis, Piotr Świtalski, Artur Żebrowski oraz Smorągiewicz Band
Czas trwania: 50 minut
www.facebook.com/TeatrMakata
Teatr Migro
Polska
Grupa powstała w 2019 roku w Krakowie z inicjatywy Moniki Kozłowskiej i Justyny Wójcik. Artyści Migro, od lat związani zawodowo z Teatrem KTO i zainspirowani jego działaniami artystycznymi, łączą tak zdobyte doświadczenia z interesującymi ich tematami i poszukiwaniami artystycznymi.
Sceną Teatru Migro są ulice, place, skwery małych miasteczek i dużych miast. W jego przedstawieniach nie ma słów; są gesty, taniec, mimika – język teatru czytelny dla każdego widza. Nazwa „Migro” odnosi się do wędrownego charakteru zespołów ulicznych, podkreśla także tematykę, którą zainteresowani są artyści teatru – migrujących społeczności i przypadkowych spotkań w naszej codziennej drodze.
Echa
Spektakl bez słów jest impresją na temat Kresów Wschodnich. Narrację przedstawienia prowadzi muzyka – utwory instrumentalne i pieśni śpiewane na żywo przez aktorów. Zdjęcia, które ożywają na oczach widzów, przenoszą do świata wielu kultur, narodowości i wyznań: do świata Kresów Wschodnich sprzed wojny i w czasach powojennych. Spektakl opowiada o migracji, przesiedleniach, o tym, co do niedawna wydawało się przeszłością. Przeszłością, która niestety wróciła do nas z całą mocą. Ruch sceniczny autorstwa Natalii Iwaniec prowadzi przez tę podróż za pomocą techniki Gaga, unikatowego języka ruchowego opracowanego przez Ohada Naharina.
Reżyseria, scenariusz, wybór muzyki: Monika Kozłowska
Choreografia: Natalia Iwaniec
Scenografia i kostiumy: Joanna Jaśko-Sroka
Występują: Justyna Orzechowska, Magdalena Pamuła/Julia Szewczyk, Justyna Wójcik, Kacper Lech/Piotr Majewski, Michał Orzyłowski, Adam Plewiński
Premiera: Kraków, 2021
Czas trwania: 50 minut
Spektakl powstał w ramach programu OFF Polska.
trailer: https://vimeo.com/656214942
Teatr Nikoli
Polska
Teatr Nikoli został założony w Kijowie w 1990 roku przez Mikołaja Wiepriewa. Od 1992 roku działa w Polsce. Uczestniczy w festiwalach krajowych i zagranicznych. Prowadzi warsztaty w Polsce i poza jej granicami. Był pomysłodawcą i realizatorem Festiwalu Uśmiechu w Krakowie (2002), Festiwalu Science Fiction w Wieliczce (2003) oraz Mim Festiwalu w Krakowie (2013).
W 2013 roku Teatr Nikoli oraz jego dyrektora uhonorowano odznaką Honoris Gratia za całokształt działalności na rzecz godnego reprezentowania miasta Krakowa na arenie lokalnej i międzynarodowej.
Biedni ludzie
Bohaterem spektaklu jest urzędnik o gołębim sercu, niemłody, śmieszny i przez wszystkich lekceważony. Ów biedaczyna pozwala sobie na luksus kochania – bezinteresownie – i ochrania przedmiot swych uczuć przed zasadzkami i trudami życia. To luksus opłacony głodowaniem i upokorzeniami. Natchnieniem życia, motywacją do ciężkiej pracy i wyrzeczeń jest dla niego młoda panna, sierota po przejściach. Ich jedyną wielką radością i odskocznią od smutku są listy, które z pasją do siebie piszą. Dzięki nim poznajemy ich życie, smutki, radości i żale. Widzimy, jak bohaterowie postrzegają świat i jaką wartość ma ludzkie podejście człowieka do człowieka.
Reżyseria: Mikołaj Wiepriew
Scenografia: Michail Milmeyster
Występują: Mikołaj Wiepriew, Dominika Jucha oraz aktorzy Teatru Nikoli
Premiera: Kraków, 2021
Czas trwania: 50 minut
trailer: https://www.facebook.com/teatrnikoli/
Teatr Pinezka
Polska
Pantomima, klaunada, żonglerka, akrobacje, taniec, sztuka szczudlarska i marionetkowa oraz magia komedii dell’arte – to specjalności gdańskiego zespołu założonego w 1980 roku przez Przemysława Grządzielę. Teatr Pinezka występował m.in. w Kennedy Center w Waszyngtonie, podczas Expo w Sewilli (1992) i w Hanowerze (2000), a także – na zaproszenie konsulatu brytyjskiego – w Ammanie. Nagradzany na największych festiwalach teatralnych na świecie, m.in. w Chinach, Egipcie, Ekwadorze, Japonii, Jordanii, Meksyku, Palestynie, Rosji, Tunezji czy USA.
Sen nocy letniej Clowna Pinezki
Poetyckie widowisko uliczne bardzo luźno nawiązuje do słynnej sztuki Williama Szekspira. Gdy Clown Pinezka zasypia, leśne wróżki porywają go w magiczny świat fantazji. Marionetki z puszek po konserwach tworzą plejadę fantastycznych postaci, i oczywiście zło walczy z dobrem. Zielone wróżki ciągle psocą, ale Clown Pinezka z pomocą widzów wygrywa walkę ze złym smokiem, a spektakl kończy się happy endem i marszem weselnym. Spektaklowi taneczno-pantomimicznemu bez słów towarzyszy muzyka Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego.
Scenariusz, reżyseria, marionetki: Przemysław Grządziela
Występują: Tatiana Dekun, Maciej Słowik, Przemysław Grządziela
Czas trwania: 50 minut
Teatr Szczęście – Klaun Feliks
Polska
Teatr Szczęście łączy to, co najlepsze w kabarecie, stand-upie, klaunadzie i improwizacji. Występowali w nim najbardziej
