W Sali Koncertowej FN Piotr Anderszewski poprowadzi od fortepianu Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Narodowej.
W programie koncertu wielki repertuar pianistyczny: 17. Koncert fortepianowy G-dur KV 453 Wolfganga Amadeusza Mozarta, a także tego samego kompozytora 24. Koncert fortepianowy c-moll KV 491.
Pierwsze dzieło - 17. Koncert fortepianowy G-dur powstało w okresie szczytowej popularności Mozarta jako kompozytora i pianisty – w kwietniu 1784 r. 13 czerwca 1784 r. najprawdopodobniej po raz pierwszy wykonała go uczennica Mozarta, Barbara Ployer, której kompozytor ten utwór dedykował. Koncert odbył się w podwiedeńskiej rezydencji ojca Barbary w Doebling. Jednak – jak zaznacza Paweł Markuszewski, krytyk i teoretyk muzyki - być może jednak kompozytor zagrał go już wcześniej, 29 kwietnia, w wiedeńskim Theater am Kaerntnertor, w obecności samego cesarza Józefa II.
Koncert G-dur to jeden z najbardziej zróżnicowanych pod względem nastroju koncertów Mozarta. "Lekkie, żartobliwe epizody przeplatają się tu z fragmentami o pogłębionej ekspresji – charakteryzuje utwór Markuszewski. "Partia solowa jest nieco mniej wirtuozowska niż w utworach przeznaczonych na własne koncertowe potrzeby kompozytora, orkiestra zaś pełni znacznie ważniejszą rolę niż we wcześniejszych jego dziełach. Dwie pierwsze części nie odbiegają od zwyczajowych wzorców formalnych; finał łączy natomiast elementy wariacji, ronda i formy sonatowej, a niezwykle rozbudowana koda przywodzi na myśl sceny finałowe z Mozartowskich oper" - wskazuje.
Drugi wykonywany tego wieczoru utwór Mozarta to 24. Koncert fortepianowy c-moll skomponowany na przełomie lat 1785/1786. Po raz pierwszy zabrzmiał on w wiedeńskim Burgtheater 7 kwietnia 1786 roku. Partię solową wykonywał i dyrygował od fortepianu sam kompozytor.
"To jedna z najbardziej oryginalnych kompozycji twórcy +Don Giovanniego+ – i to nie tylko w ramach gatunku koncertu fortepianowego. W orkiestrze obok kwintetu smyczkowego pojawiają się: flet, dwa oboje, dwa klarnety, dwa fagoty, dwa rogi, dwie trąbki i kotły – to największa obsada wśród Mozartowskich koncertów, porównywalna jedynie z niektórymi późnymi symfoniami" - zaznacza Markuszewski.
Według niego, "najbardziej niezwykłą cechą dzieła jest ogromny ładunek dramatycznej ekspresji: gwałtowne kontrasty, kipiące emocje, śmiałe zestawienia harmoniczne, równouprawnienie orkiestry i partii solowe". "To właśnie Koncert c-moll stanowi w twórczości wiedeńskiego klasyka najdalej idącą zapowiedź nowych, romantycznych tendencji" - podkreśla.
Piotr Anderszewski, pianista polsko-węgierskiego pochodzenia urodził się 4 kwietnia 1969 w Warszawie.
Naukę gry na fortepianie rozpoczął jako sześciolatek. Później studiował w konserwatoriach w Lyonie i Strasburgu, w Akademii Muzycznej w Warszawie, na University of Southern California w Los Angeles. Swoje umiejętności doskonalił na kursach mistrzowskich we Włoszech u Fou Ts'onga, Murray Perahii i Leona Fleishera.
Wykonanie "33 Wariacji C-dur na temat walca Diabellego" Ludwiga van Beethovena na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Leeds w 1990 r. otworzyło mu drogę do debiutu w Wigmore Hall w Londynie, a następnie do międzynarodowej kariery.
Występuje z takimi orkiestrami, jak m.in. Filharmonia Berlińska, Muenchener Philharmoniker, London Symphony Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, Royal Concertgebouw, Boston Philharmonic, Chicago Symphony Orchestra, Philadelphia Orchestra, Los Angeles Philharmonic, NHK Symphony Orchestra. Koncertował m.in. w Polsce, Holandii, Anglii, Irlandii, Niemczech, Francji, Austrii, Portugalii, Włoszech i Stanach Zjednoczonych.
