Festiwal rozpocznie się 3 listopada w Warszawie.
"Warszawa zawsze była bardzo ważnym miejscem dla Ignacego Jana Paderewskiego. Przyjechał tu, gdy miał 12 lat. Tutaj się kształcił - zdobył podstawy dla dalszego wspaniałego rozwoju muzycznego. Później powrócił tu będąc sławnym" - zaznaczył dyrektor artystyczny festiwalu Jan Popis podczas poniedziałkowej konferencji prasowej.
Uroczyste otwarcie Festiwalu odbędzie w Filharmonii Narodowej koncertem symfonicznym, w programie którego znalazła się Fantazja polska op. 19 na fortepian i orkiestrę i Koncert fortepianowy a-moll op. 17. Wystąpią Beata Bilińska i Kevin Kenner wraz z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, którą dyrygować będzie Jacek Kasprzyk.
Następnego dnia - 4 listopada w Łazienkach Królewskich w Podchorążówce odbędzie się koncert Włodka Pawlika "Paderewski - jazz - inspiracje". Do udziału w nim artysta zaprosił m.in. śpiewaków: sopranistkę Annę Cymmerman i tenora Karola Kozłowskiego. W kolejnych dniach w Podchorążówce i na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina odbędą się koncerty kameralne, na których - obok utworów Paderewskiego - zaprezentowane zostaną także dzieła Chopina, którego patron festiwalu był wielkim propagatorem w świecie.
Zaplanowano też kurs mistrzowski, do udziału w którym zapraszamy młodych pianistów z warszawskich i poza warszawskich szkół muzycznych. Poprowadzi je prof. Wojciech Kocyan, pianista i pedagog, który na co dzień jest wykładowcą Loyola-Marymount University w Los Angeles.
W programie imprezy znalazły się też pokazy filmów poświęcone Paderewskiemu oraz panele dyskusyjne poświęcone osobie i twórczości muzyka.
Festiwal zakończy się 9 listopada mszą święta w archikatedrze św. Jana w Warszawie, która odprawiana zostanie w intencji Ojczyzny i Ignacego Jana Paderewskiego.
Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1860 r. w Kuryłówce na Podolu w rodzinie administratora majątków ziemskich. W 1872 r. rozpoczął studia w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Studia muzyczne kontynuował w Berlinie. Następnie kunszt pianistyczny doskonalił w Wiedniu. W tym czasie również komponował.
W 1888 r. zagrał serię koncertów w paryskiej Salle Erard, które zapoczątkowały jego wielką karierę pianisty; trzy lata później wielki sukces odniósł podczas tournee w Stanach Zjednoczonych. Odtąd występował prawie we wszystkich krajach Europy i obu Ameryk, a także w Afryce i Australii. Uważany był za jednego z największych pianistów swojej epoki.
W czasie I wojny światowej, wykorzystując liczne znajomości w świecie polityki, wspierał dążenia Polski do odzyskania niepodległości.
28 czerwca 1919 r. jako premier i minister spraw zagranicznych, stanął razem z Romanem Dmowskim na czele delegacji polskiej na konferencję pokojową w Paryżu i podpisał w imieniu Polski traktat wersalski. Z funkcji premiera ustąpił 9 grudnia 1919 r. W styczniu 1920 r. wyjechał do Szwajcarii.
W czasie II wojny światowej znów szukał pomocy dla Polski m.in. w Stanach Zjednoczonych. Zmarł 29 czerwca 1941 r. w Nowym Jorku. Pochowano go na cmentarzu wojskowym Arlington w Waszyngtonie. W 1992 r. jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone w archikatedrze św. Jana w Warszawie.
Domeną Paderewskiego była działalność koncertowa, dlatego większość jego twórczości to utwory fortepianowe. Wykorzystywał w nich rytmikę melodykę polskich tańców ludowych. Ważną cechą było też szerokie wykorzystanie techniki wariacyjnej i polifonizacji. Pozostawił po sobie także jedną operę - "Manru" do libretta Alfreda Nossiga na podstawie "Chaty za wsią" Józefa Ignacego Kraszewskiego.
